Auteursrecht  

Gerechtshof Den Haag 29 november 2022, 200.295.977/01 (Tinnus Enterprises LLC tegen Koopman International B.V.) Tinnus is houdster van de op 10 maart 2015 onder nummers 0001431829-0001 tot en met 0001431829-0010 geregistreerde Gemeenschapsmodellen voor een waterballonvuller en een octrooi EP 948 getiteld “Apparatus, system and method for filling containers with fluids”. Tinnus stelt dat het gebruik van de waterballonvuller van gedaagde inbreuk maakt op Model 0001 tot en met 0010, en op haar auteursrechten op de vormgeving van de Bunch O Balloons, en vordert onder meer een verbod binnen de Europese Unie inbreuk te maken op deze model-en auteursrechten.

Afgelopen maandagmiddag zat heel Nederland voetbal te kijken. Heel Nederland? Nee, een groepje auteursrechtjuristen luisterde in een Leidse collegezaal naar de jaarlijkse presentatie van Marijn Kingma, Höcker advocaten, over actuele rechtspraak van het Hof van Justitie. Aan bod kwamen onderwerpen als de proceskostenveroordeling in IE-zaken (Koch Media), thuiskopieën in de cloud (Austro-Mechana), kabeldoorgifte naar hotelkamers (RTL/Pestana) en geoblocking door streamingplatforms (Grand Production/GO4YU. Haar presentatie met een korte samenvatting van deze rechtspraak en conclusies, is hier te vinden.
Na afloop werd er gelukkig ook nog geborreld en de tweede helft gekeken op groot scherm.

Vrchní soud v Praze (Tsjechië) 23 augustus 2022, IEF 21104, IEFbe 3581; C-470/22 (IFPI Tsjechië) Prejudiciële vragen. Via MinBuza. Cassatie, gesteld door de Vrchní soud v Praze (Hooggerechtshof van Tsjechië). IFPI Tsjechië vertegenwoordigt de rechten van de Tsjechische muziekindustrie. De diensten van verweersters stellen eindgebruikers in staat om bestanden te uploaden, te zoeken en te downloaden. Op hun sites kunnen de bestanden van nationale en internationale artiesten die door IFPI Tsjechië worden vertegenwoordigd, worden gedownload. In haar verzoekschrift vordert IFPI Tsjecië bescherming tegen de vermeende oneerlijke mededinging van verweersters, die niet alleen mogelijkheden voor de opslag van bestanden, maar ook een zoekmachinedienst op hun websites aanbieden, waarbij zij hun gebruikers door middel van financiële vergoedingen aanmoedigen om bestanden te uploaden die onwettige inhoud bevatten en een inbreuk vormen op het intellectuele-eigendomsrecht van artiesten. 

HvJ EU Conclusie A-G 17 november 2022, IEF 21092, IEFbe 3575; ECLI:EU:C:2022:905 (TB tegen Castorama Polska en Knor) TB is een natuurlijke persoon die via haar online winkels siervoorwerpen op de markt brengt. In het kader van haar commerciële activiteiten verkoopt zij machinaal door haar vervaardigde reproducties met een ongecompliceerde grafische vormgeving, bestaande uit een beperkt aantal kleuren, geometrische figuren en korte zinnen. Twee van deze reproducties worden zonder haar toestemming verkocht in de winkels van Castorama, die deze krijgt aangeleverd door Knor. TB vordert de Sąd Okręgowy w Warszawie (rechter in eerste aanleg Warschau) Castorama informatie te verstrekken over de distributiekanalen en de hoeveelheid ontvangen en bestelde goederen. Castorama betwist dat de reproducties van TB niet als werken kunnen worden aangemerkt. De verwijzende rechter stelt het Hof twee vragen. De eerste vraag is of art. 8 lid 1 van richtlijn 2004/48, aldus worden uitgelegd dat het betrekking heeft op een maatregel ter bescherming van intellectuele-eigendomsrechten die slechts kan worden genomen wanneer in de betreffende procedure of in een andere procedure wordt vastgesteld dat de rechthebbende houder van een intellectuele-eigendomsrecht is?

Vzr. Rechtbank Den Haag 31 oktober 2022, IEF 21085, IT 4146; ECLI:NL:RBDHA:2022:11934 (eiser tegen gedaagde) Gedaagde heeft een eenmanszaak die zich bezig houdt met het ontwikkelen en aanbieden van een softwarepakket waarmee VvE’s hun administratie kunnen voeren. Eiser is een klant van gedaagde en betaalt hem jaarlijks een licentievergoeding. De software wordt in eigendom overgedragen aan eiser door middel van een intentieverklaring. Er ontstaat, onder meer, een geschil over de auteursrechten op de software en het gebruik van de software. De voorzieningenrechter oordeelt dat niet aannemelijk is geworden dat eiser rechthebbende is geworden van de auteursrechten op de software omdat niet in de intentieverklaring staat dat partijen hebben beoogd de auteursrechten op de software over te dragen. Eiser mag de software wel blijven gebruiken vanwege het belang om zijn klanten te bedienen. De vorderingen in conventie en in reconventie worden afgewezen.

De rechtspraak over de auteurs-en modelrechtelijke bescherming van productvormgeving heeft in de afgelopen 12 maanden wederom een groot aantal voorbeelden opgeleverd van al dan niet beschermd of inbreukmakend geachte ‘gebruiksvoorwerpen’. In al die voorbeelden komt een aantal belangrijke algemene thema’s en vragen aan bod. Grensverleggende uitspraken – van de Hoge Raad of het Hof van Justitie – zijn met een enkele geringe uitzondering in het verleden jaar niet gewezen. In de feitenrechtspraak zijn echter diverse onderwerpen aan bod gekomen die signalering en korte bespreking verdienen. Hier komen onder meer aan bod de ‘drempel’ voor auteursrechtelijke bescherming voor productvormgeving; de techniekrestrictie; de rol van het vormgevingserfgoed in het modellenrecht en in het auteursrecht; tangwerking; de modelbescherming van delen van het uiterlijk van voortbrengselen, en het zichtbaarheidsvereiste in het modellenrecht; internationaal auteursrecht (in het bijzonder: reciprociteit en land van oorsprong); makerschap (en daarop toepasselijk recht); en nevenvorderingen bij inbreuk. De terugblik wordt afgesloten met een signalering van thans aanhangige prejudiciële vragen op het vlak van vormgevingsbescherming.

Ktr. Rb. Rotterdam 10 november 2022, IEF 21079; ECLI:NL:RBROT:2022:9562 (eiser tegen gedaagde) Op 20 oktober 2018 heeft eiser een reisdagboek op de markt gebracht. Op iedere pagina wordt een land genoemd, waaraan een persoonlijk reisverhaal kan worden toegevoegd. Verder bevat het reisdagboek (invul)opdrachten, to-do-lijsten en een wereldkaart waarop kan worden aangegeven welke landen zijn bezocht. Gedaagde heeft dit boek gekocht. Op 23 mei 2019 vroeg eiser via een chatbericht op Instagram aan gedaagde of zij voor de nieuwe editie van haar reisdagboek verbeterpunten had. Daarop heeft gedaagde voorgesteld om het Verenigd Koninkrijk op te splitsen in vier landen, zodat ook Noord-Ierland wordt genoemd. Eind april 2021 heeft gedaagde zelf een reisboek op de markt gebracht over Noord-Ierland. Het boek hanteert hetzelfde concept als het boek van eiser. Eiser vordert bij de kantonrechter schadevergoeding op grond van onrechtmatige daad die bestaat uit schending van haar auteursrechten. De kantonrechter verklaart zich onbevoegd omdat de schade is ingetreden in het Verenigd Koninkrijk en niet in Nederland.

Het College van Toezicht collectieve beheersorganisaties Auteurs- en naburige rechten (CvTA) heeft een nieuwsbrief doen uitgaan. In deze nieuwsbrief komen onder andere het jaarverslag 2021 en de implementatie van de individuele kostennorm aan de orde.
Lees verder >>

Rechtbank Den Haag 19 oktober 2022, IEF 21075; ECLI:NL:RBDHA:2022:13040 (Eiser tegen Koninklijke Bibliotheek) Eiser is auteursrechthebbende op het Boek. De Koninklijke Bibliotheek (KB) heeft het Boek van oktober 2014 tot en met 22 mei 2018 gepubliceerd op de website van de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren (DBNL). Kern van deze zaak is of de KB met de publicatie van het Boek inbreuk heeft gemaakt op de auteursrechten van eiser. De rechtbank concludeert dat geen sprake is van een mededeling aan een nieuw publiek, een verweesd werk of een OCC-werk. Ook komt de KB geen beroep toe op het citaatrecht. Het auteursrecht van eiser prevaleert boven de vrijheid van meningsuiting van de KB. Dit betekent dat de KB met de publicatie van het Boek op DBNL, zonder toestemming, inbreuk heeft gemaakt op het auteursrecht van eiser. Eiser heeft als gevolg hiervan schade geleden en kan aanspraak maken op schadevergoeding.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 19 oktober 2022, IEF 21067; ECLI:NL:RBAMS:2022:5966 (Personal Protein tegen Smart Whey) Sinds 2017 produceert en verhandelt Personal Protein eiwitpoeder zonder smaak, dat de consument zelf dient aan te lengen met water of melk en van een smaak naar eigen keuze kan voorzien door het gebruik van vloeibare smaakmakers. In 2021 is Smart Whey opgericht, zij handelt onder hetzelfde concept als Personal Protein. Personal Protein meent dat zij over de auteursrechten beschikt die rusten op de concretisering van haar idee en op de verschillende onderdelen daarvan en dat Smart Whey inbreuk maakt op die auteursrechten. Personal Protein vordert onder meer Smart Whey te bevelen de inbreuk te staken. De voorzieningenrechter weigert de gevraagde voorzieningen omdat er geen sprake is van auteursrechtinbreuk noch van slaafse nabootsing.