Draft Opposition Guidelines & Draft Examination Guidelines. Changes have been made in a number of parts of the guidelines. The revised versions are contained in six separate documents below for ease of downloading. Comments on these documents would be welcome no later than 30 September 2006.
Lees hier meer.
Välkommen till Piratpartiet! The Pirate Party wants to fundamentally reform copyright law, get rid of the patent system, and ensure that citizens' rights to privacy are respected. With this agenda, and only this, we are making a bid for representation in the Swedish parliament in the upcoming national elections in September.
Lees hier meer.
- Die PPÖ ist eine junge politische Partei, die sich zum Ziel gesetzt hat die Grundwerte der Piraten Parteien - Freie Kultur, Schutz der Privatsphäre und eine Reform des Patentsystems - in Österreich zu vertreten.
Lees hier meer.
-Soms is diefstal geoorloofd. Filmaffiches moeten opvallen. De serie Blikvangers belicht de middelen die de ontwerper ter beschikking staan
Affiches kunnen op veel manieren op elkaar lijken en aan elkaar doen denken. Er zijn odes, parodieën, imitaties, inhakers, verwijzingen, citaten en clichés - waar het een ophoudt en het ander begint is lang niet altijd even makkelijk aan te geven. Het is zelfs geen sinecure om vast te stellen wat goedkoop effectbejag is of puur jatwerk; een goed idee komt nu eenmaal zelden alleen.
Lees hier meer.
- Jessica Simpson heeft toegegeven dat haar nieuwste single 'A public affair' geinspireerd is op Madonna's hit uit 1984, 'Holiday'. (...) "Ik denk dat mijn fans er wel aan toe zijn om iets te horen wat op Madonna lijkt. We hebben allemaal wel eens behoefte aan dit soort nummers. Het was niet mijn bedoeling om haar na te apen, maar onbewust heeft Madonna gewoon een grote invloed op me."
Lees hier meer.
- Brands Of The World is one of the most visited web sites intended for browsing and exchange of the World's famous brand-logos. The primary use of site is to enable designers to access vector-forms of the well-known brand-logos that they can use in their presentations, given the permission of the copyright owner.
Lees hier meer.
- Taste trade marks are quite susceptible to attacks based on functionality and lack of distinctiveness. The recent US Appeal Board decision in In re N.V. Organon is a good reminder that taste trade marks are extremely unlikely to be held inherently distinctive in any jurisdiction, so that it will be necessary to prove acquired distinctiveness.
Lees hier meer.
- Zhao Xiaokai, general manager of a sport-related company, paid 2,000 yuan (USD 250) to register the trademark -- a silhouette of Zidane head-butting Italy defender Marco Materazzi's chest -- for shoes, hats and beer products, the Beijing Daily said.(…) He decided to use the silhouette of Zidane as a loophole to avoid violating the soccer star's image rights.
Lees hier meer.
- An unreleased track recorded by Jimi Hendrix 40 years ago is set to go under the hammer in New York after being unearthed in a cupboard. The recording will be sold at the Ocean Tomo Fall 2006 Live Intellectual Property Auction in October, the first live auction to include patents, trademarks, domain names and copyrights.
Lees hier meer.
- Canada's gay and lesbian organizations want to trademark the word Pride. The issue is similar to the International Olympic Committee's policing of the use of the word Olympic or any Games logos.
Lees hier meer.
Rechtbank Breda, 20 juli 2005, HA ZA 04.169. Zeilstra tegen PM International AG.
Al weer wat ouder vonnis met interessante casus, leuk voor lastige tentamenvragen. Over heropnemingsdepots, anterieuriteit, kwade trouw, misbruik van omstandigheden en terugslag van de geëiste nietigheid.
Zeilstra brengt sinds 1991 onder de naam Goodlife voedingssupplementen en afslankproducten op de markt. Zeilstra’s recht op het woordmerk Goodlife is op 31 juli 2001 komen te vervallen door het verstrijken van de geldigheidsduur. Op 5 november 2002 heeft Zeilstra het nieuwe woord/beeldmerk Goodlife laten registreren. PM international A.G. heeft op 27 oktober 1999 het woord/beeldmerk Goodlife 2000 geregistreerd bij het BMB.
Vast staat dat Zeilstra zijn in 1991 gedane inschrijving per 31 juli 2001 niet heeft verlengd, zodat de aan zijn depot verbonden rechten per die datum zijn komen te vervallen. Zeilstra heeft zich aanvankelijk op het standpunt gesteld dat zijn hernieuwde inschrijving in 2002 een “heropnemingsdepot” is in de zin van art 4 lid 4BMW. Nu Zeilstra op het moment van de inschrijving door PM International AG nog beschikte over een rechtsgeldige inschrijving is genoemd artikellid niet van toepassing.
Hij kan voorts geen beroep doen op anterieuriteit van de eerdere inschrijving. Volgens vaste jurisprudentie komt immers aan een zogenaamd “heropnemingsdepot” geen terugwerkende kracht toe. Derhalve is de inschrijving door PM International AG in rangorde ouder dan de hernieuwde inschrijving door Zeilstra.
Zeilstra heeft deze rangorde weliswaar erkend, doch hij heeft betwist dat Lifestyle de nietigheid van het depot van Zeilstra kan inroepen. Daartoe heeft hij gesteld dat PM International. AG het depot in april 1999 te kwader trouw heeft verricht waardoor zij ingevolge artikel 4 lid 6 BMW geen merkrecht heeft verkregen en dit depot nietig moet worden verklaard.
De rechtbank is van oordeel dat genoemd artikel in het onderhavige geval toepassing mist, nu het ziet op gebruikers van een merk die dat merk niet hebben gedeponeerd. Zeilstra beschikte, zoals reeds overwogen, ten tijde van de inschrijving door Lifestyle in april 1999 over een geldig merkrecht, zodat hij ter handhaving van zijn rechten de daarvoor bestemde regeling ter zake van de rangorde van depots had kunnen volgen.
Zeilstra heeft tevens gesteld dat Lifestyle geen belang heeft bij het verkregen merkrecht. Hij heeft daartoe gesteld dat het verhandelde product Goodlife 2000, niet zijnde een geregistreerd geneesmiddel, de verboden grondstof Ephedra bevat, zodat de verkoop in strijd is met de huidige wet- en regelgeving.
Door het gebruik van het merk Goodlife door Zeilstra niet te respecteren, maakt Lifestyle zich schuldig aan misbruik van omstandigheden, aldus Zeilstra. Lifestyle heeft gesteld dat het product wel voldoet aan de toepasselijke wetgeving. De verboden stof Ephedra is tijdig uit de producten verwijderd. De rechtbank is van oordeel dat, voor zover al sprake zou zijn van handelen in strijd met de wet- en regelgeving, Lifestyle door de verkoop van haar producten niet onrechtmatig handelt jegens Zeilstra. Immers, de betreffende regelgeving dient het algemeen belang van de volksgezondheid, zodat niet voldaan is aan het
relativiteitsbeginsel.
Voorts geldt voor het hebben van een geldige aanspraak op een merk niet het vereiste dat het product dat onder dat merk wordt verhandeld aan bepaalde vereisten moet voldoen. Het recht op het merk wordt derhalve niet aangetast door de samenstelling van het product Deze is in casu dus ook verder niet relevant.
De rechtbank wijst de vorderingen in conventie af en verklaart in reconventie het depot van Zeilstra nietig en spreekt de doorhaling van de inschrijving van dit depot uit en gebiedt Zeilstra met onmiddellijke ingang na betekening van dit vonnis iedere verdere inbreuk op de exclusieve merkrechten van Lifestyle te staken en gestaakt te houden.
Lees het vonnis hier.
Nu.nl bericht ‘Wie een merkproduct koopt op eBay komt vaak bedrogen uit zo blijkt. Onderzoekers van de universiteit van Mainz volgden een maand lang 248 veilingen van het parfum Davidoff Cool Water Deep en kwamen tot de conclusie dat het in 84,4 procent van de gevallen om vervalsingen ging.”
Lees hier meer.
Rechtbank ‘s-Gravenhage, 2 augustus 2006, HA ZA 04-3785. Inter Ikea Systems B.V. & Ikea B.V. tegen Serboucom B.V.
Over ovalen en kleurcombinaties. In een herkenbare stijl stelt de Haagse Rechtbank dat verwarring uitgesloten moet worden geacht. Afbeeldingen in kleur opgenomen in het vonnis.
Hoewel ook het woordloze logo van IKEA door de specifieke kleurcombinatie blauw/geel als geheel voldoende onderscheidend vermogen bezit, (mogelijk) normaal gebruikt is (ro. 4.4. in ro 4.23 lijken elkaar tegen te spreken op dit punt) en niet in geschil is dat het woordmerk IKEA een bekend merk is (‘al gaat het mogelijk wat ver daaraan een iconische status toe te kennen’), is er geen sprake van verwarringsgevaar met de Multimate-merken en de de door gedaagde gebruikte kleurcombinatie blauw/geel.
Dat ‘ook het woord/beeldmerk IKEA bekend is, laat staan zo bekend als het woordmerk zelf, heeft Ikea niet aangetoond. Voor wat het gebruik van dat woord/beeldmerk betreft is niet veel meer en anders komen vast te staan dan dat dit, op klein formaat, in de afgelopen jaren (maar niet alle jaren) op de voor- en achterkant van de Ikeacatalogus heeft gefigureerd. Serboucom heeft, door overlegging van producties, genoegzaam aangetoond dat Ikea voor haar waren en diensten veeleer haar woordmerk in verschillende kleuren (lang niet altijd in blauw) gebruikt, bijvoorbeeld aan de buitenzijde van haar filialen, en dat zonder het blauw/gele ovale logo.’
‘Van zowel het woord/beeldmerk van Ikea als van het gewraakte teken van Serboucom is het woordelement het meest in het oog lopende en daarmee meest onderscheidende en dominante onderdeel. Deze woordelementen vertonen geen enkele overeenstemming doch uitsluitend visuele, auditieve en begripsmatige verschillen.’
‘Die verschillen zijn zo groot, dat reeds daarom verwarring uitgesloten moet worden geacht. Het is simpelweg ondenkbaar dat de gemiddelde, oplettende consument bij het waarnemen van het teken van Serboucom dat teken direct of indirect met het merk van Ikea zal verwarren, juist nu het overbekende naam van Ikea daarin niet voorkomt doch een daarvan geheel afwijkend woord.’
(…) de weergegeven verschillen tussen het woord/beeldmerk van Ikea en het logo van Serboucom zodanig groot zijn dat, mede gelet op de mate van bekendheid van dat woordbeeldmerk, evenmin sprake is van overeenstemming in de zin van de door Ikea ingeroepen “sub c” bepalingen, zodat ook op die grond de vorderingen van Ikea niet kunnen worden toegewezen.’
‘De slotsom uit het voorgaande is, dat Ikea in het merkenrecht geen genoegzame grondslag heeft kunnen aanwijzen die tot toewijzing van haar verbodsvordering voor wat betreft het teken van Serboucom kan leiden.’
Over de vordering van Ikea, gericht tegen de uitvoering van de Multimatebouwmarkten in de kleuren blauw/geel oordeelt de rechtbank:
‘Deze onderbouwing wekt de indruk dat Ikea zich beroept op kleurmerken. Dergelijke merken heeft zij evenwel niet. Hoewel geen van partijen dat in deze procedure naar voren heeft gebracht, is het de rechtbank ambtshalve bekend dat Ikea onder nr. 3 160 363 op 9 mei 2003 een aanvraag bij het OHIM heeft ingediend voor een Gemeenschaps-kleurmerk, bestaande uit de combinatie geel/blauw. Nadat de examiner van het OHIM het merk wegens gebrek aan onderscheidend vermogen had geweigerd, heeft Ikea op 7 september 2004 tegen die beslissing beroep aangetekend bij de Kamer van Beroep van het OHIM. Die Kamer heeft dat beroep bij beslissing van 1 juli 2005 ongegrond verklaard.’
‘Het lag het op de weg van Ikea nader te onderbouwen waarom het gebruik van de kleurstellingen van de Multimate-vestigingen als zodanig (dus los van het reeds niet-inbreukmakend geachte gebruik van het teken van Serboucom) inbreuk maakt op “de vastgelegde grafische vorm in bepaalde kleuren” die haar beeldmerken uitmaken.
‘Dat heeft zij evenwel niet gedaan, zodat haar vordering die zich richt tegen het gebruik van die kleurstellingen op de thans besproken grondslag (het merkenrecht) in elk geval niet toewijsbaar is.’
‘Tenslotte heeft Ikea betoogd dat Serboucom moet worden verboden de kleurcombinatie geel/blauw bij de uitmonstering van de Multimate-bouwmarkten te gebruiken, omdat dat gebruik jegens haar, Ikea, onrechtmatig is.
(…) Ikea heeft evenwel geen nadere concrete feiten of omstandigheden gesteld op grond waarvan -andermaal gegeven de in dit geding inmiddels als vaststaand aangenomen omstandigheid dat die verwarring in elk geval niet volgt uit het gebruik van het teken van Serboucom- het enkele gebruik van de kleuren geel/blauw door Serboucom inderdaad tot de door Ikea gestelde verwarring zou moeten voeren. Dat betekent dat ook deze grondslag de vordering van Ikea niet
kan dragen.’
Lees het vonnis hier.
FD van gisteren: “Nepfabriekjes om EU-heffing te omzeilen. Ondernemers van buiten de Europese Unie beginnen tegenwoordig zelfs semi-echte fabrieken in 'veilige' landen om Europese importregels te omzeilen. Dat zeggen onderzoekers van Olaf, de fraudebestrijdingsdienst van de Europese Commissie, in een gesprek met deze krant.
(…) Interessant in dit verband is dat de Oeso, de in Parijs gevestigde denktank van de geïndustrialiseerde landen, bezig is met een onderzoek naar de mondiale omvang van en schade door inbreuk op intellectuele eigendom. De Oeso-onderzoekers kijken hierbij met interesse naar de rol die ruim honderd speciale economische zones in de wereld vervullen bij het doorsluizen van namaakgoederen.
In een speciale economische zone betalen bedrijven doorgaans nauwelijks douanetarieven en andere lasten. Ze opereren buiten de jurisdictie van de overheid, die de zone heeft ingericht. Dat er soms dingen gebeuren die het daglicht niet kunnen verdragen, zoals de doorvoer van namaakgoederen, is logisch, zegt een Oeso-onderzoeker. 'Dat is de aard van het beestje. Niemand heeft zicht op wat daar gebeurt. En goederen uit zo'n zone trekken doorgaans minder aandacht dan ladingen uit China.'
Lees het artikel hier.
“What's that smell? It's art, says L’Oréal. Contemporary artists have consistently pushed the boundaries of what constitutes art but not even the most outrageous of the Young British Artists could have sold this one to Charles Saatchi. In the Dutch Supreme Court, the French cosmetics company L’Oréal has argued successfully that one of its fragrances should be copyrighted — in effect as a work of art.
(…) The art world smells a rat. It’s not the rotting corpse of one of Damien Hirst’s stuffed mammals but the sickly sweet smell left by the L’Oréal perfume at the centre of the latest aesthetic debate. The company’s copyright victory is likely to send the galleristas into a nose-spin. It’s about time too. We should be far more generous and less, er, sniffy, in our allocation of that overly mystified word, art. The idea of Britain’s loftiest art critics being let loose on Jade Goody’s new perfume Shh . . . is fragrance to my nose. However, attributing the name of art to everyday objects is hardly novel.
(…) The Burghers of Tate Modern paid £22,300 for a tin of faeces by the Italian artist Piero Manzoni. Holy Sh**!, you might say, and you’d be right with that price tag. We are a nation of artists (however challenged) and we should embrace that fact. See the beauty in your wellies. Put your hot-water bottle in a display case. Honour your iPod with an esoteric caption. Just don’t expect me to come and review it.”
Lees het artikel hier (The Times).
Interbrand Annual Ranking of the 2006 Best Global Brands (Met dank aan iedereen).
Het einde van het jaar is nog niet eens in zicht, en toch al een lijstje: Best Global Brands 2006. Nummer 1 op de lijst is dit jaar Coca-Cola. De waarde van het merk wordt geschat op zo'n 67 miljard dollar. Neerlands trots Philips vinden we terug op de 48e plaats met een waarde van 6,7 miljard dollar.
Heineken valt dit jaar net buiten de lijst van meest waardevolle merken. Maar de eisen om in de lijst terecht te komen, zijn dan ook streng: "To be considered the brands must have a minimum brand value of US$2.7 billion, achieve about one third of their earnings outside of their home country, have publicly available marketing and financial data, and have a wider public profile beyond their direct customer base."
Lees hier de volledige lijst.
Gerechtshof Leeuwarden, 26 juli 2006, Storteboom Kornhorn tegen G.H. Fraas (Met dank aan Patrick Koerts, Trip advocaten en notarissen).
Over het verlies van kracht van een voorlopige voorziening ex artikel 260Rv.
In eerste aanleg heeft Fraas van Storteboom gevorderd - in essentie - dat laatstgenoemde zal worden bevolen elk gebruik in de Benelux van de merken "Olympia" en "Olympia Luxus Hänchen" of een daarmee overeenstemmend teken te staken en gestaakt te houden. De voorzieningenrechter heeft de vordering toegewezen. De ingestelde nevenvorderingen zijn allen afgewezen.
Tegen de toewijzing van de hoofdvordering heeft Storteboom in het principaal appel twee grieven voorgedragen. Tegen de afwijzing van de nevenvordering heeft Fraas in incidenteel appel vier grieven naar voren gebracht. De vijfde grief richt zich op de kostencompensatie.
De voorzieningenrechter heeft, uitvoering gevend aan het bepaalde in art. 260 Rv overwogen dat hij geen termijn zal opnemen voor het instellen van een eis in de bodemprocedure, nu hij lid 2 van toepassing acht. Fraas heeft binnen deze termijn geen bodemprocedure aanhangig gemaakt, maar heeft Storteboom opnieuw in kort geding gedagvaard tot hetzelfde als waarop het eerste kort geding betrekking had, daarbij tevens opnieuw een termijn vorderende ex art. 260 Rv. De voorzieningenrechter heeft Fraas niet-ontvankelijk verklaard. Storteboom heeft een verklaring gedeponeerd als bedoeld in artikel 260 Rv.
Het hof is van mening dat "het in art. 260 Rv voorziene verlies van kracht van een voorlopige voorziening, niet kan worden teniet gedaan of uitgesteld door het telkenmale opnieuw in kort geding instellen van (nagenoeg) dezelfde vordering onder het (steeds) vorderen van een nieuwe termijn voor het aanhangig maken van de bodemprocedure, nu dit een en ander strijdig moet worden geacht met de inhoud en strekking van genoemd artikel en voorts met hetgeen een goede procesorde meebrengt."
Aangezien Storteboom op juiste wijze een verklaring ex art. 260 Rv heeft gedeponeerd mist zij belang ten aanzien van het in het principaal appel gevorderde. Ditzelfde geldt voor de incidenteel appel ingestelde vordering tot het alsnog toewijzen van de nevenvorderingen, "nu het niet denkbaar is dat nevenvorderingen toegewezen worden terwijl de onderliggende hoofdvordering is vervallen en niet (opnieuw) voor toewijzing in aanmerking kan komen."
Beide partijen worden niet-ontvankelijk in hun vorderingen verklaard. Het overwogene geeft het hof aanleiding om de kosten van de procedure te compenseren.
Lees hier het arrest.
Gerechtshof Amsterdam, 4 mei 2006, LJN: AY4979. Fan Media B.V. tegen SBS Broadcasting B.V.
Hoger beroep van dit vonnis waar de rechtbank bepaalde dat RTL de programmanaam Klussen & Wonen terug moest geven aan SBS6.
Tenfold produceerde het programma Klussen & Wonen voor SBS. Voor het programma werd per seizoen een productieovereenkomst werd gesloten. Rond maart / april 2003 heeft FAN, handelende onder de naam Tenfold, bij een door beide partijen ondertekende ongedateerde akte al haar ie-rechten m.b.t. onder meer het programma Klussen & Wonen overgedragen aan SBS. Op 20 juli 2004 werd het faillissement van Tenfold uigesproken.
Het Hof oordeelt dat de titel niet auteursrechtelijk is beschermd en niet als merk is gedeponeerd. Volgens de productieovereenkomst komen de rechten op de titel aan partijen gezamenlijk toe. Enkel met betrekking tot de formatrechten (en niet de titel!) bevatte de productieovereenkomst de volgende bepaling: "Indien partijen geen overeenstemming kunnen bereiken omtrent een vervolgserie van het Programma, is de Producent, in overleg met SBS, gerechtigd om het Programma aan te bieden aan andere Nederlandse televisiezenders."
Fan Media betoogde dat het haar aldus vrijstond om met een ander - lees: RTL - in zee te gaan. Het Hof oordeelt dat "onder de gegeven omstandigheden het bedoelde gebruik van de titel door FAN in strijd komt met de zorgvuldigheid die haar in het maatschappelijk verkeer jegens SBS betaamt, zodat dit gebruik voorshands als onrechtmatig moet worden aangemerkt".
"Die omstandigheden bestaan met name hierin, dat het programma al vijf jaar onder de titel "Klussen & Wonen" door SBS is uitgezonden, dat SBS tot en met het seizoen 2002/2003 met (de rechtsvoorganger van) FAN was overeengekomen dat zij voor 50 procent gerechtigd was op de titel en dat SBS, op wier zender het programma sinds het seizoen 2000/2001 te zien is geweest, daarmee een bepaalde goodwill bij het kijkerspubliek heeft opgebouwd. Onder deze omstandigheden staat het FAN niet vrij om, zonder daarover met SBS overeenstemming te bereiken, diezelfde titel te gebruiken voor een voortaan door RTL uit te zenden identiek of vergelijkbaar programma over doe-het-zelven, waaraan niet afdoet dat FAN als zelfstandige producent het voorheen door SBS uitgezonden programma zelf heeft ontwikkeld en de titel heeft bedacht" (rov 4.11)
De vraag aan wie de intellectuele eigendomsrechten toekomen en of Tenfold paulianeus heeft gehandeld vereist volgens de rechter nader feitelijk onderzoek en leent zich aldus niet voor dit kort geding.
Lees het arrest hier.
