Mediarecht  

Hof Amsterdam 30 oktober 2018, IEF 18066; IT 2664; ECLI:NL:GHAMS:2018:3951 (Appellant tegen Het Parool c.s.) Mediarecht. Privacy. Appellant is verdachte in het strafproces tegen A en is eerder vrijgesproken van medeplegen van witwassen. Gemeente Amsterdam heeft een Bibob-besluit genomen waarbij de vergunningen voor de speelautomatenhallen van appellant zijn ingetrokken. Het Parool heeft hierover een artikel uitgegeven, mede inhoudende dat de overheid appellant als stroman van topcrimineel A ziet. Appellant acht deze berichtgeving onrechtmatig. De rechtbank heeft overwogen dat appellant zelf aandacht van de media heeft gezocht en mede daardoor een publiek figuur is geworden. De door Het Parool gehanteerde kwalificatie van appellant als stroman van A vindt voldoende steun in het beschikbare feitenmateriaal. Het recht op vrijheid van meningsuiting van Het Parool c.s. prevaleert. Het hof voegt daar aan toe dat witwassen van crimineel geld op de Wallen een maatschappelijke misstand betreft die onderdeel is van het publieke debat. Het hof bekrachtigt het vonnis.

Conclusie AG HvJ EU 25 oktober 2018, IEF 18058; IEFbe 2777; ECLI:EU:C:2018:870; C‑469/17 (Funke Medien NRW) Auteursrecht. Volgens AG Szpunar (persbericht) kan een eenvoudige militair rapport geen auteursrechtelijke bescherming genieten. Allereerst voldoet zo'n rapport niet als een werk dat voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking komt. Ten tweede zou zo'n beperking een ongerechtvaardigde beperking betekenen van de vrijheid van meningsuiting. Conclusie AG:

„Artikel 11 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, gelezen in samenhang met artikel 52, lid 1, ervan, moet aldus worden uitgelegd dat een lidstaat zich niet kan beroepen op het auteursrecht zoals neergelegd in artikel 2, onder a), en artikel 3, lid 1, [InfoSoc-Richtlijn] teneinde te verhinderen dat vertrouwelijke documenten van die lidstaat worden meegedeeld aan het publiek in het kader van een debat over vraagstukken van algemeen belang. Deze uitlegging staat er niet aan in de weg dat die lidstaat andere bepalingen van nationaal recht toepast, met name die inzake de bescherming van vertrouwelijke informatie, mits hij daarbij het Unierecht in acht neemt.”

Hof Amsterdam 27 september 2018, IEF 17999 (X tegen Noordkaap) Eiser biedt diensten aan via sexjobs.nl, onder de schuilnaam Taliesha. De J heeft op verzoek van Taliesha twee telefoonabonnementen afgesloten en diverse keren geld uitgeleend. In totaal gaat het om ongeveer 13.000 euro. De J heeft Alberto Stegeman van Undercover in Nederland benaderd. (...) Het hof bekrachtigt het vonnis waarvan beroep en veroordeelt X in de kosten van het geding in hoger beroep (€726 aan verschotten en €3.222 voor salaris).

Vz. Raad van Discipline Arnhem-Leeuwarden 3 oktober 2018, IEF 18042; IT 2658; zaak 18-577 (Beloning juridisch medewerker) Tuchtrecht. Mediarecht. Na enkele weken werken als juridisch medewerker bij verweerder, heeft klager van hem te horen gekregen dat hij niet meer op het kantoor van verweerder hoefde te komen. Klager heeft voor de door hem verrichte werkzaamheden geen beloning ontvangen. Verweerder heeft in kort geding over een negatieve uitlating op social media door klager aangegeven bereid te zijn alsnog een vergoeding te geven aan klager. Dit staat niet in het dictum en dit is hij niet nagekomen. Klager heeft meerdere malen per e-mail verzocht dit alsnog te doen, maar verweerder heeft gedreigd aangifte te doen van laster indien klager hem alsnog met  "deze onnozele onzin" benadert. De klacht houdt in dat verweerder tuchtrechtelijk verwijtbaar heeft gehandeld als bedoeld in art. 46 Advocatenwet door het niet nakomen van de rechterlijke uitspraak en het op onnodig grievende wijze dreigen met het doen van aangifte tot laster. Of er sprake is van een onvoorwaardelijke toezegging van de verweerder, is een vraag waarover de civiele rechter oordeelt. Het is niet onbegrijpelijk dat verweerder na het zoveelste verzoek op voornoemde wijze reageert. Het verwijt dat verweerder in zijn e-mail heeft gedreigd met het doen van aangifte is evenmin (onnodig) grievend. Klager heeft zich in de tussentijd kennelijk niet willen wenden tot de civiele rechter voor nakoming. De klachten zijn ongegrond.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 12 oktober 2018, IEF 18038; IT 2702 (Eiser tegen Sanoma c.s.) Portretrecht. Mediarecht. De (nieuwe) partner van een bekende tv-presentatrice en nieuwslezeres vordert een verbod op het vastleggen van zijn portret en een verbod op (verdere) publicatie van zijn portret in weekblad "Story", uitgegeven door Sanoma. Hij is meerdere malen gevolgd en gefotografeerd. Sanoma c.s. hebben o.a. de toezeggingen gedaan hem niet meer te volgen voor foto's van hem alleen. Er is geen aanleiding te veronderstellen dat deze toezeggingen geen gestand zullen doen. Eiser heeft ook niet aannemelijk gemaakt dat de foto's en het artikel schadelijk zijn voor zijn reputatie. Het artikel bevat geen onjuistheden of grievende passages. De vorderingen zijn afgewezen. 

Rechtbank Amsterdam 11 oktober 2018, IEF 18027; IT 2651 (Eiseres tegen Uitgeverij van Oorschot) Vrijheid van meningsuiting. Privacy. Eiseres is moeder van de schrijfster van De Porseleinenkast, Faxen aan Ger en is uitgegeven door Uitgeverij van Oorschot. Het boek bevat een bundeling van door schrijfster geschreven faxen. Uit de passages blijkt dat de moeder van schrijfster afkeer tegen haar heeft. Gevorderd is dat het boek uit de handel wordt gehaald, omdat er onjuiste en beschadigende beweringen zijn gedaan. Deze vinden geen steun in de feiten en doen ze dat wel, dan wordt de persoonlijke levenssfeer van eiseres geschonden. De rechtbank oordeelt dat het werk is aan te merken als autobiografisch dagboek, maar de gemiddelde lezer zal begrijpen dat het boek niet altijd een objectieve beschrijving van de werkelijkheid betreft. Om deze reden is de persoonlijke levenssfeer van eiseres ook niet geschonden. Bovendien is door het autobiografische karakter haar moeder moeilijk te fingeren of zijn daarin moeilijk wijzigingen aan te brengen. De passages zijn niet buiten proportie grievend, het gedrag van eiseres wordt in het boek ook wel eens goedgepraat, de moeder heeft een beperkte rol in het boek en de boek is maar 800 keer gedrukt. Hierdoor weegt de uitingsvrijheid van Uitgeverij van Oorschot zwaarder. De rechtbank wijst de vordering af. 

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 31 augustus 2018, IEF 18005; RB 3213; IT 2643 (Interview Rustavi 2) Privacy. Vrijheid van meningsuiting. Eiser is een Amerikaans staatsburger van Georgische komaf, wonende in Londen en veelal verblijvende in Georgië. Hij is een van de oprichters en lid van de raad van advies van Hunnewell Partners Georgia LLP, een groot investeringsfonds in Georgië. Gedaagde is in 2004 - 2013 president geweest van Georgië. Sinds 14 februari 2018 verblijft hij officieel in Nederland maar is nog steeds politiek actief in Georgië. In april 2018 heeft gedaagde drie interviews gegeven op Rustavi 2, TV-zender in Georgië, waarin hij eiser meerdere malen noemt. Eiser beveelt gedaagde zich te onthouden van toekomstige uitlatingen over eiser waarin wordt gesteld of gesuggereerd dat hij een oplichter zou zijn. De voorzieningenrechter oordeelt dat er een groot gewicht moet worden toegekend om in het kader van politiek debat beweerdelijke misstanden aan de orde te stellen die de kern van de democratische rechtsstaat raken. Er is niet aannemelijk geworden dat de door gedaagde uitingen excessief zijn. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen af. 

Conclusie AG HR 7 september 2018, IEF 17993; ECLI:NL:PHR:2018:941 (eiser tegen Staat der Nederlanden) Onrechtmatige publicatie. Een oud-rechercheur, heeft een boek geschreven over zijn ervaringen bij de politie. Hierin wordt een aantal onderzoeken beschreven waarbij de rechercheur betrokken was en waarin eiser figureert. Eiser stelt dat sprake is van een onrechtmatige publicatie en doet daartoe een beroep op schending van ambtsgeheim en schending van het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer, schending artikel 16 Wbp, verbod om strafrechtelijke gegevens te verwerken. Het hof [IEF 16906, 15800] heeft overwogen dat niet kan worden aangenomen dat oud-rechercheur gebruik heeft gemaakt van geheime informatie, dat de vrijheid van meningsuiting hier zwaarder weegt dan het recht op privacy en dat het verbod om strafrechtelijke gegevens te verwerken geen toepassing vindt omdat deze verwerking noodzakelijk is voor uitsluitend journalistieke doeleinden (art. 3 lid 2 Wbp). In cassatie wordt geklaagd dat niet op een juiste en begrijpelijke wijze toepassing is gegeven aan de regels over schending van ambtsgeheim en de journalistieke exceptie van art. 3 lid 2 Wbp. De conclusie AG strekt tot verwerping van het cassatieberoep.

Vzr. Rechtbank Rotterdam 17 juli 2018, IEF 17986; ECLI:NL:RBROT:2018:7968 (Aannemer tegen opdrachtgever) Vrijheid van meningsuiting. Aantasting goede naam. Onrechtmatige mededeling. Eiser is werkzaam als binnenhuisarchitecte. Eisers hebben gedaagde in 2015 opdracht verstrekt een veranda te bouwen. Gedaagde heeft de veranda grotendeels zelf bebouwd maar omdat het voor de zomer af moest zijn, waren eisers genoodzaakt een andere partij in te huren. Tussen partijen is een geschil ontstaan over de vraag of gedaagde nog recht heeft op een laatste deelbetaling van € 3.107,63. Gedaagde heeft een bord langs de weg gezet met daarop namen van eisers en dat zij nog moeten betalen. Later heeft de gedaagde de eisers ook oplichters genoemd. Op elektronische wijze heeft gedaagde gedreigd om de veranda af te breken. Het plaatsen van de tekstborden is niet onrechtmatig want de mededeling dat de eisers nog niet hebben betaald is feitelijk juist. De uitingen dat er sprake is van oplichting zijn wel onrechtmatig want er is geen enkel bewijs voorhanden.

Rechtbank Amsterdam 19 september 2018, IEF ; ECLI:NL:RBAMS:2018:6698 (Parbode) Mediarecht. Portretrecht. De uitgeefster van het Surinaamse blad Parbode moet een bericht uit 2014 waarin ze een Nederlandse jurist en bedrijvendokter beticht van oplichting rectificeren door een bericht op haar website en Facebookpagina te plaatsen. Ook moet de uitgeefster een bericht uit 2015 – waarin stond dat de jurist een plantage in bezit kreeg door mee te werken aan het verkrijgen van een valse akte van doodverklaring van de plantage eigenaresse – rectificeren. Geen inbreuk portretrecht. Uit de houding van de geportretteerde blijkt geen verzet tegen het nemen van die foto. Het gelaat is niet zichtbaar en als gevolg van zijn verleden en strafrechtelijke veroordeling is hij min of meer een publiek persoon geworden.