Auteursrecht  

NL Rechtbank van Koophandel Brussel 26 februari 2018, IEFbe 2562; IEF 17668 (Jean Cassegrain tegen Vadigran) Gemeenschapsmodel. België. JC vordert verbod op inbreuk door Vadigran op het Gemeenschapsmodel 00033626-0002 en auteursrecht van Longchamps 'Les Pliages'. De tegenvordering is dat het model nietig wordt verklaard. Vadigran bood op haar website hondenpoepzakhouders van het merk Nobby aan. JC bewijst niet dat zij gelet op haar titulariteit als merkhouder als de auteur van het Gemeenschapsmodel moet worden beschouwd. Vadigran brengt geen anterioriteiten bij die de nieuwsheid weerlegt of schaadt. De geïnformeerde gebruiker van het Longchamps-model betreft niet noodzakelijk dezelfde geïnformeerde gebruiker als deze die op zoek is naar een hondenpoepzakhouder. Beide sectoren zijn erg verschillend. Het gebruik van de riem met kliksysteem, de onderzijde met uitsparing en de aanwezigheid van een groot, zichtbaar en opvallend etiket aan de zijkant die de algemene indruk over dit tasje in belangrijk mate mee bepalen. De auteursrechtelijke vordering is onontvankelijk, de modelrechtelijke ongegrond. De tegenvordering wordt afgewezen. JC moet aan Vadigran betalen €5.000 in toepassing van 1369bis/3 par 2 Ger.W.

Hof Arnhem-Leeuwarden 24 april 2018, IEF 17659; IT 2551; ECLI:NL:GHARL:2018:3901 (Siemens tegen Almteq) Zie eerder IEF 14089. Auteursrechtinbreuk op software. Twee vennoten hebben illegaal software van Siemens gedownload. Deze onrechtmatige daad kan aan de vennootschappen worden toegerekend, als de gedragingen in het maatschappelijk verkeer hebben te gelden als gedragingen van de vennootschappen. Daarvan is sprake als de illegaal gedownloade software is gebruikt bij de uitvoering van opdrachten voor deze vennootschappen. Siemens wordt toegelaten tot bewijs van die stelling. Voor de berekening van de forfaitaire vergoeding is niet de licentie voor het volledige pakket bepalend, maar voor die modules die de vennoten daadwerkelijk hebben gebruikt. Daarover wordt Siemens ook toegelaten tot bewijs. Bij de berekening van de opslag op de licentievergoeding wordt niet alleen rekening gehouden met de kosten van onderzoek en opsporing, maar mogelijk ook met de kosten van uitholling van het auteursrecht door de grote schaal waarop inbreuk zou worden gepleegd. Siemens wordt uitgenodigd die stelling verder uit te werken.

Conclusie AG HvJ EU 25 april 2018, IEF 17655; IEFbe 2559; IT 2549; C‑161/17 ; ECLI:EU:C:2018:279 (Land Nordrhein-Westfalen tegen Dirk Renckhoff) Auteursrecht en naburige rechten in de informatiemaatschappij – Begrip ‚mededeling aan het publiek’ – Beschikbaarstelling op een website van een voor alle internetgebruikers op een andere website toegankelijk beschermd werk, foto van de stad Cordoba – Geval waarin het werk zonder toestemming van de houder van het auteursrecht op een server is gekopieerd. Conclusie:

Het plaatsen op de website van een school, zonder winstoogmerk en met bronvermelding, van een werkstuk dat een voor alle internetgebruikers vrij en kosteloos toegankelijke foto bevat, vormt, wanneer die foto zich reeds zonder waarschuwing betreffende beperkingen op het gebruik ervan op de website van een reismagazine bevond, geen beschikbaarstelling voor het publiek in de zin van artikel 3, lid 1, van [InfoSocRichtlijn].

Rechtbank Amsterdam 18 april 2018, IEF 17643; ECLI:NL:RBAMS:2018:2584 (Spinnin Records tegen Nicky Romero) Bij het tussenvonnis [IEF 17005] is overwogen dat de instrumentale versie van het nummer “I Could Be The One (Nicktim)” in beginsel als een gereed gekomen product en dus als productie in de zin van de tussen partijen gesloten ‘exclusieve producers overeenkomst’ kan worden aangemerkt. Het tussenvonnis is aan te merken als eindbeslissing omdat uitdrukkelijk en zonder voorbehoud is beslist. Het gebruik van de woorden ‘kan’ en ‘in beginsel’ maken dat niet anders. Gedaagde is in de nakoming van de aanbiedingsplicht zoals opgenomen in de producersovereenkomst, uitsluitend tekortgeschoten ten aanzien van de Instrumental Mix.

HvJ EU 19 april 2018, IEF 17641; IEFbe 2554; C-525/16; ECLI:EU:C:2018:270 (MEO tegen Autoridade da Concorrência) Begrip  ,nadeel bij de mededinging’. Discriminerende prijzen op de stroomafwaartse markt. Vennootschap voor het beheer van de naburige rechten van het auteursrecht. PT Comunicações SA, rechtsvoorganger van MEO, heeft bij de mededingingsautoriteit een klacht ingediend tegen GDA wegens eventueel misbruik van machtspositie. GDA zou buitensporig hoge prijzen hanteren voor het gebruik van de naburige rechten van de auteursrechten en dat GDA tevens ongelijke voorwaarden toepaste op MEO in vergelijking met een andere leverancier van betaaldiensten voor het uitzenden van televisiesignalen en de inhoud ervan. HvJ EU:

Het begrip „nadeel bij de mededinging” in de zin van artikel 102, tweede alinea, onder c), VWEU moet aldus worden uitgelegd dat het, in het geval waarin een onderneming met een machtspositie discriminerende prijzen toepast op haar handelspartners op de stroomafwaartse markt, ziet op de situatie waarin deze gedraging een verstoring van de mededinging tussen deze handelspartners tot gevolg kan hebben. Voor de vaststelling van een dergelijk „nadeel bij de mededinging” is geen bewijs van een daadwerkelijke en kwantificeerbare verslechtering van de mededingingspositie vereist, maar die vaststelling moet worden gebaseerd op een analyse van alle relevante omstandigheden van het concrete geval die de slotsom rechtvaardigt dat die gedraging invloed heeft op de kosten, winsten, of enig ander relevant belang van een of meer van voornoemde partners, zodat deze gedraging die mededingingspositie kan aantasten.

Rechtbank Amsterdam 18 april 2018, IEF 17637; ECLI:NL:RBAMS:2018:2555 (Graypants-Scraplights tegen gedaagde-Kraftlights) Geen auteursrecht. Een ontwerpbureau heeft de kartonnen hanglamp van ontwerpbureau Graypants niet nagemaakt. Aan een werk van toegepaste kunst (zoals een lamp) wordt geen auteursrechtelijke bescherming geboden als die in het land van oorsprong niet aan dit voorwerp toekomt. Volgens artikel 2 lid 7 Berner Conventie komt aan de in de VS ontworpen Scraplight lampen geen auteursrechtelijke bescherming toe, dus volgens de reciprociteitstoets ook niet in Nederland. Tegenover de uitgebreide gemotiveerde betwisting door gedaagden dat de lampen van Graypants in de Verenigde Staten auteursrechtelijk bescherming genieten, heeft Graypants alleen de verklaring van Howard van 9 juni 2016 gesteld (zie 2.9). Howard is sinds 2012 de Amerikaanse advocaat van Graypants. De vorderingen van Graypants gebaseerd op de door Graypants gestelde inbreuk op het auteursrecht op de Scraplight lampen slagen daarmee niet. Ten overvloede komen de totaalindrukken van de lampen niet overeen, in geen enkel geval is de vorm en de maten gelijk. De specifiek bij karton behorende kleur bruin, waarover alle hier in geschil zijnde lampen beschikken, dient daarmee eveneens bij de auteursrechtelijke vergelijking te worden weggedacht. Vorderingen afgewezen.

Rechtbank Den Haag 18 april 2018, IEF 17633 ; ECLI:NL:RBDHA:2018:4361 (Same-D tegen Gemeente Leiden) Auteursrecht. De binnenstad van de Gemeente Leiden is omringd door een zes kilometer lange singel, waar een Singelpark van wordt gemaakt. A [eigenaar van Same-D] heeft diverse ontwerpen gemaakt van logo's voor het Singelpark, waaronder een iconenkleed. Het idee om iconen in een patroon weer te geven, is niet beschermd. De iconen van de uitvoering van KesselsKramer zijn in 2D en die van Same-D in 3D. De iconen die dieren, planten en bomen weergeven zijn zo mogelijk nog duidelijker verschillend qua totaalindruk. Geen auteursrechtinbreuk of onrechtmatig handelen door Gemeente Leiden aangenomen met betrekking tot onderhandse aanbesteding voor ontwerp van beeldtaal Leidse singelpark. De vorderingen worden afgewezen.

Prejudiciële vragen gesteld aan HvJ EU 20 februari 2018, IEF 17627; IEFbe 2548; C-145/18 (Regards Photographiques) via Minbuza: Verzoekster ,de vennootschap Regards Photographiques, heeft de bestuursrechter in eerste aanleg verzocht om kwijtschelding van de btw die haar bij naheffing is opgelegd voor de periode van 01.02.2009 t/m 31.01.2012 alsook van de daarmee samenhangende boetes. Bij vonnis van 12.11.2014 heeft de bestuursrechter in eerste aanleg dit verzoek afgewezen. Bij arrest van 21.04.2016 heeft de bestuursrechter in tweede aanleg het door verzoekster ingestelde hogere beroep verworpen. De bestuursrechter in tweede aanleg heeft de toepassing van het verlaagde tarief afgewezen op grond dat de litigieuze portretten en huwelijksfoto’s ongeacht hun kwaliteit niet van de nodige originaliteit en creatieve intentie getuigden om te kunnen worden beschouwd als foto’s die door een kunstenaar zijn genomen.

Ktr. Rechtbank Den Haag 5 april 2018, IEF 17607; ECLI:NL:RBDHA:2018:3768 (X tegen Erfgoed Leiden e.o.) Auteursrecht. Geen verweesde werken. X is uitgever en gespecialiseerd in historische foto's, boeken en prentbriefkaarten over Rotterdam en omgeving. X en fotograaf Roovers (overleden in 2000) hebben een overeenkomst gesloten. Erfgoed Leiden heeft in een beeldbank 25 afbeeldingen opgenomen met foto's van Roovers. Overleg heeft niet tot overeenstemming geleid voor het gebruik van de foto's. Uit producties blijkt van een handelwijze van Roover met een negatiefarchief waarop extra informatie met witte inkt op de foto's werd geschreven. Dat uitgevers Roovers' naam niet hebben weergegeven doet er niet aan af dat hij de foto's voorzag van een stempel met zijn naam. Dat kan niet zonder meer leiden dat er sprake is van de in artikel 8 Aw beschreven situatie, waarin een rechtspersoon een werk als van haar afkomstig openbaar maakt. Geen verval van artikel 38 Aw, maar ex 37 lid 1 Aw verloop na 70 jaren vanaf eerste januari volgende op het sterfjaar van de maker. De gederfde licentievergoeding is €75,00 per foto. De kantonrechter ziet in de artikelen 16o tot en met 16r Aw, die handelen over verweesde werken, geen aanleiding om de schadevergoeding te beperken zoals bepleit. Ook is er geen aanleiding om aansluiting te zoeken bij Extended Collective Licensing, omdat het slechts om een voorstel gaat, waarvan de tekst nog niet vaststaat. Verklaring voor recht, een schadevergoeding van €1.875,00 en proceskostenveroordeling van €12.413,92.

US Court of Appeals for the Federal Circuit, March 27, 2018 (Oracle v. Google) This copyright case returns to us after a second jury trial, this one focusing on the defense of fair use. Oracle America, Inc. (“Oracle”) filed suit against Google Inc. (“Google”)1 in the United States District Court for the Northern District of California, alleging that Google’s unauthorized use of 37 packages of Oracle’s Java application programming interface (“API packages”) in its Android operating system infringed Oracle’s patents and copyrights.