Auteursrecht  

Performers Magazine 3, 2017; Erik Thijssen - Nog weinig verschil na twee jaar auteursrechtencontract. Twee jaar geleden werd na een lange lobby het Auteurscontractenrecht, een wettelijke bescherming van auteurs en artiesten tegen wurgcontracten, ingevoerd. Nederland liep ver achter bij de ons omringende landen. In Frankrijk, Duitsland en België werden de Auteurswet en de Wet op de naburige rechten al jaren eerder aangepast. De nieuwe wet, beloofde toenmalig staatssecretaris Fred Teeven, zou na vijf jaar geëvalueerd worden, met een tussenevaluatie na tweeënhalf jaar. Wat is, met de tussenevaluatie in aantocht, de tussenstand? Is de contractpraktijk werkelijk verbeterd? En zo niet, waarom niet?
 

Rechtbank Midden-Nederland 20 september 2017, IEF 17116; ECLI:NL:RBMNE:2017:4775 (Deejay tegen Spinnin Records) Eiser is een 21-jarige deejay en bracht de track Animals uit dat zorgde voor zijn grote doorbraak. De deejay stelt dat hij met betrekking tot deze en 22 andere tracks de fonogrammenproducent in de zin van de wet op naburige rechten is. De rechtbank oordeelt dat de deejay zelf als fonogrammenproducent is aan te merken, aangezien hij zelf de eerste vastlegging van zijn nummers verzorgd en de kosten daarvan heeft gedragen. Hij deed dat thuis op zijn eigen apparatuur en instrumenten. Met dit gehele opnameproces, de feitelijke vastlegging van het nummer, had Spinnin geen bemoeienis. De productieovereenkomsten 2012 en 2013 zijn vernietigd op grond van dwaling. De overeenkomsten zijn afgesloten op grond van de door Spinnin en MAS in 2012 gewekte indruk dat zij professioneel genoeg waren om op een goede wijze om te gaan met de belangen van de deejay, ook als er een belangenverstrengeling zou voordoen tussen MAS als manager van eiser en Spinnin als platenmaatschappij, deze indruk bleek onjuist.

Hof Amsterdam 6 juni 2017, IEF 17112; ECLI:NL:GHAMS:2017:2132 (MC&F Broadcasting Production tegen ITV Global Entertainment Limited). Vonnis voorzieningenrechter hier. Auteursrecht op format onderdeel TV-spel. Het format van de televisiespelshow 'The Alphabet Game' is door ITV in diverse landen in licentie gegeven aan verschillende productiemaatschappijen. MC&F stelde de auteursrechten op het 'Eindspel' te hebben. De Spaanse rechter oordeelde dat het Eindspel is afgeleid van het originele format van The Alphabet Game en dat de rechten daarop toekomen aan ITV. Het Hof volgt deze uitspraak niet. Dat de bodemrechter in de door MC&F tegen ITV gevoerde procedure tot de conclusie zal komen dat het eindspel een bewerking is van The Alphabet Game of daarvan is afgeleid blijkt onvoldoende aannemelijk te zijn. Het enkele feit dat in beide formats het alfabet een belangrijke rol speelt rechtvaardigt niet een dergelijke gevolgtrekking. 
 

Vzr. Rechtbank Den Haag 15 september 2017, IEF 17111; ECLI:NL:RBDHA:2017:10588 (Toi-Toys tegen Tinnus Enterprises) Van het assortiment van Toi-Toys maakt het product 'Water Bombs' deel uit. Tinnus is houdster van Gemeenschapsmodellen 0001-0010 betreffende een 'Fluid distribution equipment', en heeft het product 'Bunch O Balloons' ontwikkeld. Toi-Toys vordert dat Tinnus zich onmiddellijk onthoudt van iedere mededeling aan derden dat de Water Bombs inbreuk maken op de intellectuele eigendomsrechten van Tinnus. De voorzieningenrechter acht de vormgeving van de waterballonnen en de rietjes en het gebruik van de elastiekjes technisch bepaald. Model 0001 wordt nietig verklaard. De technische bepaaldheid wordt onderstreept door de ingediende octrooiaanvraag met een grotendeels op dezelfde wijze vormgegeven voortbrengsel. Met betrekking tot het auteursrecht geldt eveneens de techniekrestrictie: op de Bunch O Balloons rust daarom geen auteursrecht. Nu alle elementen van de Bunch O Balloons technisch bepaald zijn, is het Toi-Toys toegestaan deze in haar Water Bombs over te nemen: van slaafse nabootsing is daarom geen sprake. Toi-Toys maakt geen inbreuk op de gestelde model- en auteursrechten van Tinnus.

Vzr. Rechtbank Amsterdam 15 september 2017, IEF 17110; ECLI:NL:RBAMS:2017:10630 (Toi-Toys tegen Tinnus Enterprises) Verwijzingsvonnis. Van het assortiment van Toi-Toys maakt het product 'Water Bombs' deel uit. Tinnus is houdster van Gemeenschapsmodellen betreffende een 'Fluid distribution equipment', en heeft het product 'Bunch O Balloons' ontwikkeld. Toi-Toys vordert in de hoofdzaak dat Tinnus zich onmiddellijk onthoudt van iedere mededeling aan derden dat de Water Bombs inbreuk maken op de intellectuele eigendomsrechten van Tinnus. Uit art. 3 Uitvoeringswet volgt dat alle vorderingen in kort geding ingevolge art. 81 GModVo tot de exclusieve bevoegdheid van de Haagse voorzieningenrechter behoren, zowel EU wijd als nationaal. De voorzieningenrechter stelt een wapperverbod op één lijn met een vordering als bedoel in art. 81b GModVo en art. 3 Uitvoeringswet. De voorzieningenrechter verklaart zich onbevoegd en verwijst de zaak naar de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag. 

Rechtbank Rotterdam 31 augustus 2017, IEF 17101; IT&R 2348 (Stichting Brein tegen grootschalige usenet uploader) Auteursrechtinbreuk. Stichting BREIN heeft een ex parte-beschikking ex art. 1019e Rv behaald tegen een uploader van filmwerken. De uploader gebruikte op grote schaal auteurs- en natuurrechtelijk bescherme werken - populaire (bioscoop)films en tv-series - en heeft deze onder een alias openbaar gemaakt en ter beschikking gestelt aan het publiek via BitTorrent en usenet. De uploader vervulde een sleutelrol in het 'Libra Release Team', een team dat zich erop richt om film en tv-series gratis voor het publiek beschikbaar te stallen zonder dat de rechthebbenden daarvoor toestemming hebben gegeven of een vergoeding ontvangen. De voorzieningenrechter gebiedt de inbreuk op auteursrechten te staken en gestaakt te houden onder last van een dwangsom van €2.000,- per dag.

Rechtbank Noord-Nederland 13 september 2017, IEF 17100; ECLI:NL:RBNNE:2017:3480 (Yoghurt Barn tegen EcoToko) Inbreuk auteursrecht, woordmerk en handelsnaam. Yoghurt Barn verkoopt (biologische) yoghurt en heeft de term 'LOEI LEKKER' gedeponeerd als Benelux woordmerk en de afbeelding als Benelux beeldmerk. EcoToko opent een horecabedrijf onder de handelsnaam Yoghurt Farm. Op de website van Yoghurt Barn staat bij de omschrijving van de high tea, brunch en picknick de foto. Dezelfde foto wordt door EcoToko als profielfoto op Facebook en website gebruikt. De voorzieningenrechter oordeelt dat er geen sprake is van beeldmerkinbreuk. De woordbestanddelen Yoghurt Barn missen onderscheidend vermogen en zouden als woordmerk moeten zijn geweigerd. Wel is sprake van handelsnaamrechtinbreuk. Het toegevoegde woord 'Farm' lijkt visueel, auditief en begripsmatig sterk op het woord 'Barn'. Beide woorden roepen bij het publiek de associatie op met een gebouw dat onderdeel uitmaakt van een boerenbedrijf. Hierdoor is verwarringsgevaar te duchten. EcoToko heeft zonder toestemming de foto van de auteursrechthebbende Yoghurt Barn op haar Facebook en website geplaatst. Deze verveelvoudiging levert een auteursrechtinbreuk op. De totaalindrukken van de bedrukking van de etalageruiten van beide partijen stemmen sterk overeen. De bedrukking van EcoToko, waaronder het woord 'Loei lekker' wordt als een verveelvoudiging c.q. nabootsing aangemerkt en levert inbreuk op het auteursrecht van de Yoghurt Barn op. 

Twintig jaar geleden schreef mr. Binnert Snijder een bijdrage in IER, die hieronder met zijn toestemming integraal wordt weergegeven. 

Hoewel hij in zijn artikeltje ook op een ironische wijze verwees naar de toename (‘wildgroei’) van rechtenorganisaties indertijd, lijkt anno 2017 de door hem voorgestelde DIERA (Droit Intemational (of was het Intellectuel?) d'Exploitation et Repartition pour des Animaux) minder ver weg dan toen.

Dierenrechtenorganisatie PETA (People for the Ethical Treatment of Animals) trof recent een schikking met fotograaf David Slater die een kuifmakaak een selfie had laten maken. Slater betaalt 25% van de opbrengst van de foto aan een goed apen-doel. (Zie bijvoorbeeld: https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/12/schikking-getroffen-in-zaak-apenselfie-a1573117 )

Studenten auteursrecht in Leiden worden inmiddels aangespoord om een scriptie te schrijven over hoe een nieuw naburig recht voor dieren of hun verzorgers of fotografen vorm zou kunnen krijgen. Een apart recht zoals het recht op gevonden voorwerpen van artikel 45o Auteurswet? Of een nieuwe vergoedingsaanspraak ten aanzien van commercieel gebruik, vergelijkbaar met het commercieel portretrecht? 

Vzr. Rechtbank Gelderland 25 augustus 2017, IEF 17094 (Van Asbeck Architecten tegen Paleis het Loo) Auteursrecht. Baron van Asbeck B.V. heeft van de Staat in 1970 de opdracht gekregen om alle restauratiewerkzaamheden te verrichten aan Paleis het Loo, waarbij over de jaren 1750 tekeningen in het Werkarchief zijn ondergebracht. In 2016 heeft het Paleis een renovatieopdracht gegeven aan een ander architectenbureau. De architecten hebben inzage in de tekeningen uit het Werkarchief. Van Asbeck vordert nakoming van de duurovereenkomst met de Staat en een staking van de uitvoering van de renovatieplannen, omdat uitvoering van die plannen inbreuk maakt op de auteursrechten van Van Asbeck. De voorzieningenrechter wijst de vorderingen af. Van een (stilzwijgende tot stand gekomen) duurovereenkomst tussen Van Asbeck en de Staat is geen sprake. Van Asbeck heeft niet aannemelijk gemaakt dat de eerder uitgevoerde restauraties auteursrechtelijk beschermd zijn en in hoeverre de renovatieplannen een misvorming, verminking of andere aantasting daarvan in houden. 

Vzr. Rechtbank Amsterdam 31 augustus 2017, IEF 17073 (Zoom.in tegen Music Nations Network) Auteursrecht. Executiegeschil. Zoom.in verleent diensten aan videomakers die hun eigen filmpjes uploaden bij YouTube. Partijen werken samen, maar er zijn bij aankondiging van nieuwe policy van Zoom.in geschillen ontstaan of Music Nations Network als sub-network of als affiliate moet worden aangemerkt. Zoom.in heeft MN volledige toegang gegeven tot het Content Management System (CMS) waartoe zij bij vonnis van 1 juni 2017 [IEF 16857] was veroordeeld. Op 11 juli 2017 [IEF 16950] is bepaald dat MN de executie moet schorsen, voor zover het de inning van dwangsommen betrof. Met de e-mail van Farquharson van 8 augustus 2017 heeft Zoom.in voldoende aannemelijk gemaakt dat YouTube MN beschouwt als een subnetwork, dat zij geen subnetworks toestaat en dat Zoom.in als MCN, zodra YouTube dit ontdekt, 30 dagen de tijd heeft om een einde aan dit subnetwork te maken, bij gebreke waarvan zij zelf voor onbepaalde tijd "op zwart zal worden gezet". Daarmee is sprake van een nieuw, na vonnis van 1 juni 2017, feit. In conventie schorst de voorzieningenrechter de executie van het vonnis van 1 juni 2017 om aan MN onvoorwaardelijk toegang te verschaffen tot het gehele CMS. In reconventie weigert de voorzieningenrechter om Zoom.in te verbieden in kort geding vorderingen tot staking en/of schoring van de executie van de gewezen vonnissen van 1 juni 2017, 11 juli 2017 en 4 augustus 2017 in te stellen.