Auteursrecht  

Rechtbank Den Haag 13 februari 2019, IEF 18234; ECLI:NL:RBDHA:2019:1253 (Stobi cs tegen de Staat). Thuiskopievergoeding. Bodemzaak. Tussenuitspraak. Stichting Overlegorgaan Blanco Informatiedragers (hierna te noemen: Stobi cs) behartigt de belangen van alle partijen die geraakt worden door de zogenaamde thuiskopieheffing. In deze hoedanigheid stelt Stobi cs dat individuele eisers en haar eigen achterban teveel vergoeding hebben betaald en daardoor schade hebben geleden. Deze schade is volgens Stobi cs ontstaan naar aanleiding van drie omstandigheden die zij de Staat verwijt, te weten dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen geoorloofde en ongeoorloofde privé-kopieën, dat de heffing enkel is geheven over traditionele blanco dragers, en dat artikel 16c Aw zodanig aangepast had moeten worden dat buiten twijfel had gestaan dat het begrip 'importeur' mede partijen omvat die vanuit het buitenland door middel van (online) verkoop op afstand aan in Nederland gevestigde consumenten heffingsplichtige dragers verkopen.

Met betrekking tot het eerste verwijt betoogt de Staat de de bedragen in de AmvB’s niet daadwerkelijk te hoog zijn vastgesteld, met verwijzing naar het Sman-rapport van 1 november 2016. Strobi cs heeft te kennen gegeven zich onvoldoende over dit rapport te hebben kunnen uitlaten. Strobi cs zal dus nog in de gelegenheid worden gesteld zich over dit rapport uit te laten. Mocht na deze uitlatingen blijken dat de AmvB’s inderdaad te hoog zijn vastgesteld, stelt de rechtbank dat de Staat inderdaad onrechtmatig heeft gehandeld. Met betrekking tot verwijt twee moet Stobi cs bewijzen dat de thuiskopievergoeding zoals deze bepaald was in de AmvB’s daadwerkelijk te hoog was. Tot slot met betrekking tot verwijt 3, oordeelt de rechtbank dat alleen van onjuiste en daarmee onrechtmatige implementatie van de Arl kan worden gesproken, indien de AmvB’s niet richtlijnconform kunnen worden uitgelegd. Dit verwijt treft dus geen doel.

Rechtbank Zeeland-West-Brabant 6 februari 2019, IEF 18231; ECLI:NL:RBZWB:2019:541 (X tegen Kwantum). Auteursrecht. Bodemzaak. Eiseres heeft voor haar eenmanszaak een kerstkaart ontworpen en biedt deze te koop aan. Kwantum verkoopt zonder toestemming van eiseres ook kerstkaarten met hetzelfde ontwerp. Eiseres stelt dat dit een inbreuk is op haar auteurs- en persoonlijkheidsrechten, en vordert dat de inbreuk wordt gestaakt en aan haar een schadevergoeding wordt toegekend. Kwantum verweert zich door te stellen dat er geen sprake is van een inbreuk op het persoonlijkheidsrecht omdat het niet gangbaar zou zijn de naam van een ontwerper te vermelden wanneer het industriële vormgeving betreft. De rechtbank oordeelt echter dat de naam van de ontwerper wel degelijk vernoemd diende te worden, alsmede dat het wijzigen van het formaat van de kerstkaart een inbreuk vormt op het persoonlijkheidsrecht van de ontwerper. Nu er sprake is van een inbreuk gaat de rechtbank over op het berekenen van de schade. Eiseres stelt dat zij meer dan 40.000 euro schade heeft geleden. De rechtbank oordeelt echter dat er geen objectieve aanknopingspunten bestaan om de schade zo hoog vast te stellen, en veroordeelt Kwantum in het betalen van €3.770,- aan schadevergoeding en het vergoeden van de proceskosten.

Rechtbank Den Haag 14 november 2018, IEF 18220; ECLI:NL:RBDHA:2018:13431 (Fotopersbureau Dijkstra B.V. tegen X). Eiser vordert schadevergoeding vanwege schending auteurs- en persoonlijkheidsrechten door gedaagde. Verweerder stelt dat de voorliggende foto geen werk is in de zin van art. 10 Aw, en dat niet zij maar haar websitebouwer de foto heeft geplaatst. De rechtbank wijst de vordering toe nu er wel degelijk sprake is van EOKPS, maar beperkt de schadevergoeding tot de licentievergoeding. Dat de websitebouwer degene was die de foto plaatste doet hier niet aan af, nu gedaagde als eigenaar van de website degene was die de foto openbaar heeft gemaakt.

Hof Amsterdam 29 januari 2019, IEF 18212; ECLI:NL:GHAMS:2019:216 (Montis tegen Klaver) Auteursrecht. Merkenrecht. Slaafse nabootsing. Montis brengt verschillende meubelen op de markt, waaronder de Charly en de Chaplin. De Chaplin is een kleinere versie van de Charly en belichamen in auteursrechtelijke zin hetzelfde werk. Klaver heeft tweedehandse stoelen van Montis gekocht, type Charly, en herstellingswerkzaamheden zoals stoffering verricht. Bij het aanbrengen van een nieuwe hoes is het label met het merk Montis niet opnieuw aangebracht. Stoelen zijn te koop aangeboden op o.a. Marktplaats en haar eigen website, waar vermeld wordt dat de stoelen zijn bijgevuld en opnieuw bekleed en afkomstig zijn van andere producenten. De meubelen komen geen auteursrechtelijke bescherming toe: modelrecht vervallen, auteursrechten zijn o.g.v. art. 51 Aw niet herleefd. Geen auteursrechtelijke bescherming hoes: geen eigen intellectuele schepping. Geen merkinbreuk, Klaver heeft telkens expliciet duidelijk gemaakt dat het gaat om tweedehands, door haar gereviseerde stoelen. Geen slaafse nabootsing. Hof bekrachtigt vonnis waarvan beroep. 

Conclusie AG 10 januari 2019, IEF 18207; IEFbe 2812; IT 2711; C‑516/17; ECLI:EU:C:2019:16 (Spiegel Online tegen Volker Beck) Auteursrecht. AG stelt voor dat het hof de prejudiciële vragen van het Bundesgerichthof als volgt beantwoordt. Lidstaten zijn verplicht in hun nationale recht bescherming te waarborgen van de uitsluitende rechten zoals in art. 2 t/m 4 Auteursrechtrichtlijn. Die rechten kunnen enkel worden beperkt door toepassing van de beperkingen en restricties die uitputtend zijn beschreven in artikel 5 van die richtlijn. De lidstaten blijven echter vrij in hun keuze van de middelen die zij passend achten om die verplichting na te komen. Gebruik van een werk van letterkunde in kader van verslag actuele gebeurtenis valt niet onder beperking art. 5 lid 3 onder c Auteursrechtrichtlijn indien met het gebruik beoogde doel lezing van het gehele werk of deel daarvan vereist. Art. 5 lid 3 onder d Auteursrechtrichtlijn n.v.t. indien werk zonder toestemming in geheel beschikbaar wordt gesteld als los in te zien en te downloaden bestand. Art. 11 Handvest EU vormt geen begrenzing van uitsluitende rechten auteur om reproductie en mededeling aan publiek van zijn werk toe te staan of verbieden, en biedt geen rechtvaardiging voor beperking van of inbreuk van die rechten. Geldt eveneens in situatie waarin auteur betrokken werk een publieke functie uitoefent en dat werk zijn overtuiging openbaart ten aanzien van kwesties van algemeen belang, voor zover dat werk reeds voor het publiek beschikbaar is.

Ktr. Rechtbank Gelderland 23 januari 2019, IEF 18206 (50PlusBeurs tegen Eldee Expo Designers) Auteursrechtinbreuk, schadevergoeding en volledige art. 1019h Rv proceskosten. Eiseres 50PlusBeurs heeft twee kern-huisstijlelementen (foto en logo) laten ontwikkelen, welke worden overgenomen (gespiegeld en met roodfilter) in een flyer van standbouwer Eldee. De kantonrechter oordeelt dat sprake is van inbreuk. Verklaring voor recht en verbod met dwangsommen wordt uitgesproken. Tevens moet Eldee opgave doen van de verspreiding van de flyer, en een rectificatie uitbrengen. Schadevergoeding ex aequo et bono vastgesteld op 3.600 euro. Volledige proceskosten: 8.000 euro.

Rechtbank Amsterdam 12 december 2018, IEF 18202; ECLI:NL:RBAMS:2018:8995 (ABMD c.s. tegen Buma/Stemra) Auteursrecht. ABMD betaalt per afnemer van achtergrondmuziek voor zakelijk gebruik een licentievergoeding volgens het Buma/Stemra bepaalde tarief. Streamingsdiensten zoals Spotify bieden abonnementen aan die alleen een licentie geven voor persoonlijk gebruik, maar die feitelijk regelmatig gebruikt worden in bedrijfsruimten. Deze abonnementen zijn veel goedkoper dan de producten van de ABMD-leden. Buma/Stemra handelt onrechtmatig jegens de ABMD-leden door hen een hogere vergoeding voor het distribueren van muziek in rekening te brengen, dan de vergoeding die zij in rekening brengt aan streamingsdiensten voor consumenten, die worden gebruikt voor het afspelen van muziek in bedrijfsruimten. Van belang is de monopoliepositie van Buma/Stemra en het feit dat zij niet wenst op te treden tegen oneigenlijk gebruik van de consumentenabonnementen voor het afspelen van muziek waarvoor Buma/Stemra licentierechten heeft in bedrijfsruimten. Vorderingen gedeeltelijk toegewezen.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 31 oktober 2018, IEF 18188; ECLI:NL:RBMNE:2018:5237 (Auteursrecht taxibord) Auteursrecht. Slaafse nabootsing. Eiseres sub 1 is een onderneming gespecialiseerd in daklichten en taxiborden. Gedaagde sub 1 houdt zich bezig met de verkoop, installatie en belettering van dakborden voor lesauto's en taxi's. Begin 2018 is zij gestart met het ontwerpen van een nieuw daklicht. Eiseres sub 1 stelt dat gedaagde sub 1 inbreuk maakt op haar auteursrecht. Uit het vormgevingserfgoed blijkt dat de uitvoering en materialen gebruikelijk zijn. Geen auteursrechtinbreuk Door ontbreken oorspronkelijkheid en creativiteit in het taxibord van eiseres is ook niet te zeggen dat het beweerdelijk nagebootste product een eigen plaats heeft op de markt. Geen slaafse nabootsing. Vorderingen afgewezen. 

Conclusie AG 13 december 2018, IEF 18187; IEFbe 2699; IT 2806; C-299/17; ECLI:EU:C:2018:1004 (VG Media tegen Google) Auteursrecht. Naburig recht. Via het persbericht. In 2013 heeft Duitsland een naburig recht van het auteursrecht ingevoerd voor uitgevers van perspublicaties, zonder de ontwerpwetgeving aan de Commissie mee te delen. In de nieuwe bepalingen wordt vastgesteld dat commerciële exploitanten van een internetzoekmachine (en commerciële dienstenaanbieders die content bewerken) – anders dan andere gebruikers, waaronder commerciële gebruikers – zonder passende toestemming geen fragmenten – behalve losse woorden of zeer korte tekstfragmenten – van bepaalde content in de vorm van tekst, afbeeldingen of video verstrekt door uitgevers van perspublicaties mogen aanbieden. VG Media is een Duitse organisatie voor collectief beheer die auteursrechten en naburige rechten in naam van, onder andere, uitgevers van perspublicaties beheert. VG Media heeft namens haar leden een schadevordering tegen Google ingesteld bij het Landgericht Berlin (rechter in eerste aanleg van Berlijn) met betrekking tot het gebruik dat Google sinds 1 augustus 2013 maakt van tekstfragmenten, afbeeldingen en video’s uit door leden van VG Media geproduceerde pers- en mediacontent, zonder daarvoor een vergoeding te betalen. Lees verder.

Conclusie AG 11 januari 2019, IEF 18185 (Architect D tegen De 4 Jaargetijden) Persoonlijkheidsrechten architect. Hof besloot [IEF 17232] dat het kantoorpand, waar D de architect van is, verbouwd mag worden omdat zijn persoonlijkheidsrechten à art. 25 lid 1 sub c en d Aw niet aangetast worden. Door uitgebreid stil te staan bij de wetsgeschiedenis van art. 25 lid 1 sub c en d Aw, concludeert de AG tot verwerping cassatieberoep.