Auteursrecht  

Rb. Amsterdam 20 november 2024, IEF 22394, IT 4683; ECLI:NL:RBAMS:2024:6885 (Pictoright tegen Meta). De Rechtbank Amsterdam beoordeelt in dit tussenvonnis de inspanningen van Meta om een licentieovereenkomst met Pictoright te sluiten. Pictoright, een auteursrechtenorganisatie die de rechten van visuele makers beheert, stelt dat Meta auteursrechten van haar leden schendt door hun werken zonder toestemming op Facebook en Instagram te exploiteren. Pictoright eist een verklaring voor recht dat Meta schadeplichtig is en een passende licentievergoeding moet betalen. De rechtbank concludeert dat zowel Facebook als Instagram kwalificeren als online diensten voor het delen van inhoud in de zin van artikel 29c Auteurswet (Aw). Deze platforms richten zich op het opslaan en toegankelijk maken van een grote hoeveelheid door gebruikers aangeboden werken van letterkunde, wetenschap of kunst voor het publiek. Hierbij ordenen en promoten zij deze werken met een winstoogmerk. Door deze kwalificatie moet de rechtbank bepalen of Meta zich naar beste vermogen heeft ingespannen om een licentieovereenkomst met Pictoright te sluiten. Meta stelt voor om de economische waarde van het Pictoright-repertoire vast te stellen via een Data Discovery-methode. Pictoright betwist echter de betrouwbaarheid van deze methode en weigert verdere medewerking.

HvJ EU 14 november 2024, IEF 22389, IEFbe 3831; ECLI:EU:C:2024:951 (Reprobel tegen Copaco). Reprobel is een collectieve beheersorganisatie voor de rechten van auteurs en uitgevers die door de Belgische Staat is belast met de inning en verdeling van de vergoeding ter billijke compensatie van auteurs en uitgevers. Copaco weigert Reprobel de bedragen te betalen die zij verschuldigd is. Volgens Copaco heeft artikel 5, lid 2, onder a) en b), van richtlijn 2001/29 directe werking en kan het hierdoor worden ingeroepen tegen Reprobel, waardoor Copaco de bedragen niet hoeft te betalen. Als distributeur van IT-producten voor ondernemingen en consumenten verkoopt Copaco namelijk ook reproductieapparatuur, zoals fotokopieerapparaten en scanners. Tot eind 2016 was zij Reprobel om die reden forfaitaire vergoedingen verschuldigd voor de reproductie van door auteursrechten of naburige rechten beschermde werken. Reprobel betwist het standpunt van Copaco door erop te wijzen dat lidstaten zelf bevoegd zijn om deze bepalingen vast te stellen en de compensatie te bepalen. Daarnaast stelt Reprobel dat deze richtlijn niet van toepassing is op haar, omdat zij een privaatrechtelijke vereniging is. Hierdoor heeft de ondernemingsrechtbank Gent de behandeling van de zaak geschorst en het Hof van Justitie verzocht om een prejudiciële beslissing over deze vragen te nemen.

Rb. Rotterdam 1 november 2024, IEF 22378; ECLI:NL:RBROT:2024:11137 (Stichting BREIN tegen Odido) Het is mogelijk voor abonnees van Odido om gebruik te maken van de diensten van een BitTorrent-indexeringswebsite (hierna: het Platform). Op dit Platform worden auteursrechtelijk beschermde werken, zoals films, TV-series en e-books uitgewisseld en beschikbaar gesteld. Het is op dit Platform makkelijk voor gebruikers om deze werken te vinden. De werken kunnen op dit Platform gratis worden gedownload of gestreamd zonder toestemming van de rechthebbenden. Stichting BREIN vordert dat Odido wordt bevolen om het Platform te blokkeren en geblokkeerd te houden zodat er er geen inbreuk meer gemaakt wordt op de auteurs- en naburige rechten van de rechthebbenden wiens belangen BREIN behartigt.  BREIN heeft aannemelijk gemaakt dat het Platform auteursrechtelijk beschermde werken zonder toestemming openbaar maakt en dat Odido, door toegang te bieden, als tussenpersoon en daarmee inbreukmaker kan worden aangemerkt. Odido heeft dit niet weersproken.

Rb. Amsterdam 2 mei 2024, IEF 22029, IT 4546; ECLI:NL:RBAMS:2024:7001 (Disney tegen Buma/Stemra). Disney maakt op haar platform Disney+, een subscription video on demand (hierna: SVOD)-dienst, gebruik van muziek die behoort tot het door Buma/Stemra beheerde repertoire. Voor dit gebruik hebben partijen een licentieovereenkomst gesloten. Disney stelt dat zij sterke indicaties heeft dat het tarief dat door Buma/Stemra wordt gehanteerd niet is gebaseerd op objectieve en niet-discriminerende criteria. Dit zou in strijd zijn met artikel 21 van de Wet toezicht en geschillenbeslechting collectieve beheersorganisaties auteurs- en naburige rechten (hierna: Wet Toezicht), artikel 102 van het VWEU en artikel 4 van de Mededingingswet. In verband daarmee verzoekt Disney bij de rechtbank op grond van artikel 843a Rv verstrekking van, primair, de meest recente overeenkomsten die Buma/Stemra met andere SVOD-aanbieders (waaronder Netflix en Apple) en, subsidiair, de geanonimiseerde versie van deze documenten. Uiterst subsidiair vordert Disney een door een onafhankelijk registeraccountant gecontroleerd en gewaarmerkt afschrift van informatie over de door Buma/Stemra toegepaste licentietarieven. Buma/Stemra betwist deze stellingen en betoogt dat het verzoek van Disney neerkomt op een “fishing expedition”.

BGH 23 oktober 2024, IEF 22379; I ZR 67/23 (Über alle Berge) Een Duitse uitgeverij heeft in 2010 en 2016 twee boeken gepubliceerd met daarin foto's van kunstinstallaties in het Ruhrgebied, gemaakt met behulp van een drone. Een auteursrechtenorganisatie stelde dat de publicatie van de foto's inbreuk maakte op het auteursrecht van de kunstenaars.

Rb. Amsterdam 30 oktober 2024, IEF 22332, IT 4672; ECLI:NL:RBAMS:2024:6563 (de Uitgevers tegen HowardsHome). DPG Media, Mediahuis en NRC (de Uitgevers) hebben Knowledge Exchange, handelend onder de naam HowardsHome, voor de rechter gedaagd. De Uitgevers stellen dat HowardsHome met haar signaleringsdienst HowardsHome nieuws inbreuk maakt op hun persuitgeversrecht, auteursrecht en databankenrecht. HowardsHome biedt een signaleringsdienst aan die informatie haalt uit RSS-feeds van nieuwsberichten, waaronder die van de Uitgevers. De signaleringen bevatten een hyperlink naar het relevante bericht, inclusief de titel, een korte beschrijving van maximaal 150 tekens en wanneer beschikbaar een thumbnail.

HR AG 5 november 2024, IEF 22370, IT 4668; ECLI:NL:PHR:2024:1158 (Aanvullende conclusie A-G). In deze zaak geeft de advocaat-generaal (AG) een aanvullende conclusie over de cassatieprocedure in het belang der wet, naar aanleiding van eerdere rechtspraak, waaronder het Prokuratuur-arrest. De AG overweegt de prejudiciële vragen die eerder door de Hoge Raad aan het Hof van Justitie van de Europese Unie zijn gesteld, in te trekken, mede gezien recente arresten van het Hof, zoals Tribunale di Bolzano en La Quadrature du Net II. Deze arresten benadrukken onder meer dat de toegang tot verkeers- en locatiegegevens strikt gereguleerd moet zijn en dat een rechterlijke machtiging nodig is bij zware inbreuken op de privacy. Er is in deze zaak sprake van cassatie in het belang der wet over het vorderen van verkeers- en locatiegegevens door de officier van justitie (OvJ) onder de Nederlandse wetgeving en de conformiteit daarvan met de EU-richtlijn 2002/58/EG over privacy in elektronische communicatie. De casus draait om de vraag of en onder welke voorwaarden de OvJ verkeers- en locatiegegevens kan verkrijgen, in het licht van Europese jurisprudentie over ernstige inbreuken op het recht op privacy.

Rb. Den Haag 6 november 2024, IEF 22365; ECLI:NL:RBDHA:2024:18237 (Thuiskopie tegen gedaagde partij) Thuiskopie stelde dat de gedaagde partij, die tweedehands en nieuwe smartphones, laptops en tablets verkoopt, vergoedingsplichtig is voor deze apparaten. De gedaagde partij moest bewijzen dat de thuiskopievergoeding voor deze apparaten was betaald door de importeur of fabrikant. Indien dit bewijs niet geleverd kon worden, zou de gedaagde partij zelf verantwoordelijk zijn voor de betaling van de thuiskopievergoeding. De rechtbank bevestigt dat de meeste als refurbished aangeboden voorwerpen vergoedingsplichtig zijn, omdat er vaak meer gebeurt dan alleen reparatie of controle, of omdat ze geïmporteerd zijn uit het buitenland of afkomstig zijn van professionele gebruikers. De gedaagde partij moet binnen 30 dagen na betekening van het vonnis de benodigde stukken aan Thuiskopie overleggen. Daarnaast wordt een verbod opgelegd om vergoedingsplichtige voorwerpen te importeren of verkopen zonder de verplichte opgave en betaling van de thuiskopievergoeding.

Rb. Overijssel 31 oktober 2024, IEF 22364; ECLI:NL:RBOVE:2024:5656 (Lens Media tegen Google) Lens Media ontdekte dat haar auteursrechtelijk beschermde instructievideo’s zonder toestemming op een YouTube-kanaal werden vertoond en verzocht de rechtbank om Google te bevelen de gegevens van de gebruiker achter het kanaal te verstrekken. Google betwistte het verzoek, stellende dat Lens Media niet aan de vereisten van artikel 843a Rv had voldaan. De rechtbank oordeelt dat Lens Media voldoende had aangetoond dat zij auteursrechthebbende is en dat er sprake was van auteursrechtinbreuk. De rechtbank stelt vast dat Lens Media een rechtmatig belang heeft bij de gevraagde gegevens om juridische stappen te kunnen ondernemen. De verzochte gegevens worden als voldoende specifiek beschouwd, met uitzondering van enkele te algemene verzoeken. De rechtbank beveelt Google om binnen veertien dagen de namen, telefoonnummers, e-mailadressen, IP-adressen, woon- en verblijfadressen, en geboortedatum van de gebruiker te verstrekken, voor zover deze gegevens daadwerkelijk aan Google zijn verstrekt.

HR 8 november 2024, IEF 22363, IEFbe 3823; ECLI:NL:HR:2024:1603 (Anne Frank Fonds tegen Anne Frank Stichting c.s.). Deze zaak betreft de publicatie van een nieuwe wetenschappelijke online editie van het dagboek van Anne Frank op een website. In het tussenarrest van 20 september heeft de Hoge Raad partijen in de gelegenheid gesteld zich uit te laten over het voornemen prejudiciële vragen te stellen aan het HvJEU. Voor het grootste gedeelte blijven de vragen hetzelfde als in het tussenarrest [zie IEF 22249]. De Hoge Raad ziet na de schriftelijke uitlatingen van partijen wel reden om enkele wijzigingen door te voeren en enkele passages te schrappen. De definitieve drie vragen die de Hoge Raad aan het Hof stelt zijn als volgt: