Auteursrecht  

Sąd Okręgowy w Warszawie (Polen) 25 november 2021, IEF 20464, IEFbe 3350; C-628/21 (Castorama Polska et Knor) via MinBuza. De rechthebbende (TB) in het hoofdgeding, is eigenaar van webwinkels met siervoorwerpen. In het kader van haar commerciële activiteit verkoopt zij machinaal door haar vervaardigde reproducties van afbeeldingen, aangeduid als A, B en C. De rechthebbende beroept zich erop dat zij de ontwerper van de door haar gereproduceerde afbeeldingen is en dat deze afbeeldingen werken in de zin van het auteursrecht zijn. Getrouwe kopieën van de afbeeldingen A en B worden zonder goedkeuring van de rechthebbende verkocht in de webwinkel en in de fysieke winkels van betrokkene nr. 1 (de vennootschap Castorama Polska), die deze kopieën aangeleverd krijgt door betrokkene nr. 2 (de vennootschap Knor). Na betrokkene nr. 1 te hebben aangemaand de inbreuken op het auteursrecht te staken heeft de rechthebbende de verwijzende rechter bij verzoekschrift van 15-12-2020 verzocht de betrokkenen te verplichten tot het verstrekken van inlichtingen over het distributiekanaal, de datum waarop de goederen voor het eerst in de fysieke winkels en de webwinkel te koop zijn aangeboden, de hoeveelheid goederen die in de fysieke winkels en de webwinkel zijn verkocht en de prijs die uit de verkoop van de goederen is verkregen.

Hof Den Haag 26 oktober 2021, IEF 20441; ECLI:NL:GHDHA:2021:2410 (Foto's Sinterklaasintocht) Zie ook [IEF 20469]. Appellant is een professioneel fotograaf en heeft tijdens de intocht van Sinterklaas in de gemeente Zuidland foto’s gemaakt. Geïntimeerde en zijn vader leggen als Piet en Sinterklaas tegen betaling van een onkostenvergoeding jaarlijks 10 á 15 bezoeken af. Geïntimeerde en zijn vader hebben op hun website, en op Marktplaats en Facebook foto's van appellant gepubliceerd. Onder meer het standpunt dat de foto’s te banaal en alledaags zouden zijn om voor auteursrechtelijke bescherming in aanmerking te komen wordt als onjuist verworpen. De foto’s van de Sinterklaasintocht zijn auteursrechtelijk beschermde werken. Er is niet voldaan aan de voorwaarden voor een beroep op het citaatrecht; er is geen sprake van geen naamsvermelding terwijl dat wel redelijkerwijs mogelijk was. Geïntimideerde wordt onder andere veroordeeld tot betaling van schadevergoeding wegens auteursrechtinbreuk (900,-) en ontbreken van naamsvermelding (225,-) en veroordeeld in de proceskosten.

Hof Den Haag 16 november 2021, IEF 20440, RB 3585; ECLI:NL:GHDHA:2021:2409 (Dutch Dressage Horses en Dressage Stables en Horses) Zie [IEF 19336]. Geïntimeerden en appellante houden zich bezig met het beleren van en handelen in dressuurpaarden. Volgens geïntimeerden maakt appellante zich schuldig aan inbreuk op auteursrechten, onrechtmatige concurrentie en misleidende reclame, door zonder toestemming foto’s, video’s en adres te gebruiken om zichzelf als succesvol paardenondernemer voor te doen op haar website, op YouTube en op haar Facebook- en Instagramaccounts. Geïntimeerden worden in het ongelijk gesteld. Er is geen sprake van misleiding in de zin van art. 6:194 BW. Geen oneerlijke concurrentie. De op het auteursrecht op foto’s gebaseerde vorderingen worden afgewezen; er is geen rechtsgeldige overdracht. Makerschap van c.q. aanspraak op (eventuele) auteursrechten op verkoopteksten is onvoldoende onderbouwd. Geïntimeerden worden veroordeeld tot vergoeding volledige proceskosten in eerste aanleg wegens niet naleving van artikel 21 Rv; hogere proceskosten in incidenteel appel vanwege de vele niet onderbouwde en kansloze stellingen.

Rechtbank Amsterdam 19 november 2021, IEF 20419; ECLI:NL:RBAMS:2021:6721 (Foto Markthal Rotterdam) Fotograaf is rechthebbende op de foto “Markthal Rotterdam”. Gedaagde heeft een eenmanszaak met als activiteiten reisorganisatie en informatieverstrekking op het gebied van toerisme. Ten behoeve van de excursie “private South Holland” heeft de gedaagde op haar website de foto “Markthal Rotterdam” geplaatst. Eiser vordert veroordeling van gedaagde tot betaling van € 525,00 aan schadevergoeding, vermeerderd met de wettelijke rente hierover. Gedaagde bestrijdt de hoogte van de schade. De rechtbank overweegt dat de stelplicht en de bewijslast ten aanzien van de omvang van de schade bij de eiser ligt. Eiser heeft nagelaten afdoende overtuigende stukken in het geding te brengen waaruit valt op te maken dat hij deze foto voor de door hem gehanteerde tarieven ten behoeve van een website die vergelijkbaar is aan die van gedaagde, heeft geleverd. De verwijzing naar eerdere uitspraken, dan wel de tarievenlijst Stichting Beeld Anoniem geeft evenmin voldoende duidelijkheid over de in dit geval door eiser geleden schade. Deze tarievenlijst is anders dan eiser meent niet bedoeld om als onderbouwing van de schade in het individuele geval dienst te doen. De uitspraken bieden onvoldoende duidelijkheid nu er uitspraken zijn overgelegd die het standpunt van eiser onderbouwen maar er ook uitspraken zijn die een andere lijn volgen. Dat leidt ertoe dat de schade wordt geschat op € 50,00.

HR 17 december 2021, IEF 20410; ECLI:NL:HR:2021:1906 (GEU tegen Snappet) Deze auteursrechtzaak gaat over de vraag of het lesmateriaal van Snappet inbreuk maakt op de Leerroutes van educatieve uitgeverijen en vertoont trekken van een reprise van het standaardarrest Heertje/Hollebrand over Economie-schoolboeken. De rechtbank [IEF 16363] en het hof [IEF 18605] oordelen dat van inbreuk geen sprake is. De Hoge Raad heeft de klachten over het arrest van het hof beoordeeld. De uitkomst hiervan is dat deze klachten niet kunnen leiden tot vernietiging van dat arrest.

Vzr. Rechtbank Midden-Nederland 25 november 2021, IEF 20408; ECLI:NL:RBMNE:2021:5824 (Vlisco tegen Max Mara) Kort geding. Inbreuk in EU op auteursrecht op het dessin van een stof. Het werkbegrip en de beschermingsomvang zijn geharmoniseerd, zodat de vraag of het dessin auteursrechtelijk beschermd is en of Max Mara daarop inbreuk maakt, wordt beoordeeld naar Nederlands recht. Het antwoord op die vragen luidt: ja. Wie auteursrechthebbende is, moet worden beoordeeld naar de lex loci protectionis (het recht van het land waar de bescherming wordt ingeroepen). Of textielbedrijf Vlisco auteursrechthebbende is, wordt beoordeeld naar Nederlands, Duits, Frans en Italiaans recht. Voor wat betreft de overige EU-landen heeft Vlisco onvoldoende gesteld om te kunnen beoordelen of het auteursrecht en de daaraan verbonden persoonlijkheidsrechten aan haar toekomt. De voorzieningenrechter oordeelt dat Vlisco naar Nederlands, Duits en Italiaans recht auteursrechthebbende is en daarom worden de vorderingen m.b.t. die landen toegewezen.

HR 17 december 2021, IEF 20407; ECLI:NL:HR:2021:1923 (Martin Garrix tegen Spinnin en MAS) In juli 2012 kwam Martin Garrix als veelbelovende DJ, net 16 jaar oud, onder contract bij het platenlabel Spinnin. Het aan Spinnin gelieerde MusicAIIStars werd zijn manager. Garrix werd gaandeweg zijn carrière steeds minder tevreden met de manier waarop zijn belangen werden behartigd. Als gevolg hiervan heeft hij de contracten op vrijwel alle mogelijke manieren laten ontbinden, wat uitmondde in een zaak die doorging tot het hof Arnhem-Leeuwarden [IEF 18905]. Zij heeft o.a. geoordeeld dat Garrix de contracten onterecht heeft vernietigd. A-G Drijber stelt het hof in gelijk en verwerpt zowel het principale als het incidentele cassatieberoep [IEF 19932]. De Hoge Raad oordeelt dat, onder artikel 25f Aw, de rechter ex tunc moet beoordelen of een beding onredelijk bezwarend is. Later opgekomen omstandigheden worden niet beoordeeld onder artikel 25f Aw.

Ktr. Rechtbank Rotterdam 3 december 2021, IEF 20394; ECLI:NL:RBROT:2021:12032 (Fotograaf tegen Gedaagde) Eiser is fotograaf. Gedaagde drijft een eenmanszaak gespecialiseerd in luchtfotografie. Eiser vordert dat gedaagde wordt veroordeeld tot betaling van € 2.000,- aan schadevergoeding omdat deze een door eiser gemaakte foto op zijn website heeft geplaatst. Op de door eiser overgelegde screenshots is te zien dat de foto op de homepage en in het portfolio van de website van gedaagde is geplaatst. Het plaatsen van de foto op een voor het publiek toegankelijke website geldt als een openbaarmaking, en moet aan gedaagde worden toegerekend. De duur van de inbreuk wordt vastgesteld op één dag, omdat eiser onvoldoende heeft onderbouwd dat de foto langer op de website heeft gestaan. In dit geval is het passend om de schadevergoeding vast te stellen op een forfaitair bedrag. Daarbij zal worden uitgegaan van het bedrag dat verschuldigd was geweest als gedaagde toestemming had gevraagd om de foto te gebruiken. De kantonrechter veroordeelt gedaagde aan eiser een bedrag te betalen van € 669,76, te vermeerderen met de wettelijke rente als bedoeld in artikel 6:119 BW over een bedrag van € 582,40 vanaf 1 februari 2017 tot aan de dag van algehele voldoening.

Rechtbank Noord-Holland 8 december 2021, IEF 20390; C/15304546 / HA ZA 20-418 (Terra tegen Leek en Verboom) Terra ontwerpt machines en werktuigen voor de tuinbouw. Een van de ontwerpen van Terra is een inhoesmachine, waarmee bossen bloemen kunnen worden verpakt in een plastic boekethoes. Leek heeft in 2017 een inhoesmachine gekocht van Terra Handel. In januari 2020 hebben de directeuren van Terra bij een bezoek aan de vestiging van Leek naast de door Terra geleverde inhoesmachine een tweede, sterk op de machine van Terra gelijkende inhoesmachine aangetroffen die niet van Terra afkomstig is. Op deze machine was een sticker met het beeldmerk van Verboom aangebracht. Volgens Terra heeft zij het auteursrecht op de inhoesmachine. De rechtbank stelt dat de inhoesmachine van Terra zodanig door technische en functionele eisen is bepaald dat deze vormgeving is uitgesloten van bescherming door het auteursrecht. De kleur van de pootjes of de vorm van de grijparmen maken dat niet anders. De inhoesmachine is geen werk in de zin van de Auteurswet, evenmin is sprake van slaafse nabootsing. De vorderingen van Terra worden afgewezen.

Rechtbank Den Haag 8 december 2021, IEF 20388; ECLI:NL:RBDHA:2021:13501 (Nine&Co tegen Van Meel) Van Meel is een onderneming die actief is in de mode-industrie, onder het merk Frogs and Dogs heeft zij een aan twee zijden te dragen vestje, een shirtje en een broek op de markt gebracht in de kleuren lichtroze, mintgroen en wit (hierna: de FD producten). Nine&Co beroepen zich op auteursrechtelijke bescherming van kledingstukken uit haar Noppies baby basic collection (hierna: de Noppies collectie) en stelt dat Van Meel met de FD producten inbreuk maakt op deze collectie. Ook doet Nine&Co een beroep op slaafse nabootsing. Het verweer van Van Meel dat zij geen inbreuk maakt en evenmin onrechtmatig handelt, slaagt. De rechtbank overweegt dat de totaalindruk van de FD producten op een groot aantal onderdelen afwijkt van de Noppies collectie. Er is daarom geen sprake van auteursrechtelijke inbreuk. Voor slaafse nabootsing is vereist dat het product waarvan wordt gesteld dat het is nagebootst een eigen gezicht op de relevante markt heeft. Dit heeft Nine&Co niet onderbouwt, deze vordering wordt daarom afgewezen.