De Bijbelvereniging verspreidt zo'n 15.000 bijbels per jaar. Per stuk kosten de bijbels rond de drie euro, mede doordat het Nederlands Bijbelgenootschap, de buitenlandse bijbeluitgevers en uitgeverij Jongbloed flinke korting gaven op auteursrechten en productiekosten. Lees hier iets meer.
“Landgoedeigenaar E. Kwint ‘diep verdrietig’ is, nu de auteursrechtenorganisatie Buma/ Stemra geld wil zien voor optredens tijdens het Welevelder Weekend. Het jonge evenement, dat komende zaterdag en zondag voor de tweede keer op landgoed Weleveld gehouden zou worden, is direct afgeblazen.
(…) Kwint kan er met zijn hoofd niet bij dat de organisatie voor auteursrechten uit dit evenement in de open lucht een slaatje wil slaan. 'Vraag me af of het wel mag. Bekend is dat Buma/Stemra overal geld voor wil. Dat ze dat aan café's vragen waar muziek wordt gedraaid, kan ik begrijpen. Maar zo’n eenmalig concert... Zo wordt het particulier initiatief weer de nek omgedraaid.'"
Lees hier meer (Tubantia).
O.a. Het Parool komt met een heuse, zij het werkelijk flinterdunne, IE-complottheorie: “Rechter in opspraak door nevenfunctie. Eén van de rechters die vorige week website Zoekmp3.nl verboden, is direct betrokken bij de auteursrechtenlobby. Volgens de rechter zelf is er niets aan de hand.
(…) Eén van de drie rechters die donderdag uitspraak deden in deze zaak, Eleonora Mout-Bouwman, is tussen 1988 en 2002 bestuurslid geweest van de Vereniging voor Auteursrecht. Die is gevestigd aan de Siriusdreef 22-28 in Hoofddorp, hetzelfde adres als de stichting Brein, de eiser in de rechtszaak. De telefoon van de vereniging wordt opgenomen door Buma/ Stemra, de organisatie die auteursrechten beheert en ook één van de oprichters is van de stichting Brein.
Alhoewel Mout-Bouwman bij de kamer van koophandel nog als bestuurder staat vermeld, is ze dat naar eigen zeggen niet meer. ''Ik heb nooit een relatie gehad met Buma/Stemra of de stichting Brein,'' zegt ze in een reactie op berichten bij e-zines Webwereld en Fok! ''Integendeel zelfs, in mijn tijd als advocaat heb ik de stichting Reprorecht vertegenwoordigd in een zaak tégen Buma/Stemra. Ik begrijp het wel, men zoekt altijd naar iets. Ik ben nu eenmaal in de wereld van de auteursrechten bekend.''
(..) Een van de andere rechters die bij de uitspraak waren betrokken, Gemma van der Reep (55), vice-president van het gerechtshof, is bestuurslid van de stichting Richard Hol Fonds, die onderdeel uitmaakt van de Toonkunstenaarsvereniging."
De NVPI meldt op haar website dat zij "aanstoot neemt aan deze stemmingmakerij die tot haar teleurstelling tekenend is voor het klimaat in de discussie rond het auteursrecht."
Rechtbank Breda, 9 juni 2006, T&T Design tegen de Staat Der Nederlanden.
Kort geding over een wijziging van de onmiddellijke omgeving van een werk. Aantasting dan wel wijziging van het werk?
"De vorderingen van T&T zijn gebaseerd op de stelling dat de realisering van de hellingbaan op een afstand van ongeveer zeven meter van de voorgevel van het kantoorgebouw Westerhage primair is aan te merken als een aantasting van dit werk in de zin van artikel 25, eerste lid onder d, van de Auteurswet, en subsidiair als een wijziging van dit werk.
Daarnaast levert de aantasting van het kantoorgebouw een onrechtmatige daad op. Ter toelichting is gesteld dat de hellingbaan zeer kort tegen de gevel van het kantoorgebouw is geprojecteerd, dat het zicht op dit gebouw daardoor gedeeltelijk wordt ontnomen, dat het gebouw niet meer wordt gezien als één geheel en dat haar strakke lijnen worden verstoord."
Gelet op de vormgeving van het kantoorgebouw en de combinatie van materialen die is gebruikt, kan het kantoorgebouw worden aangemerkt als een werk. Het auteursrecht heeft uitsluitend betrekking heeft op de vormgeving van het kantoorgebouw. De plaatsing van het kantoorgebouw in de toenmalige ruimte en de ruimtelijke uitstraling van het gebouw spelen daarbij geen enkele rol.
Aangezien het kantoorgebouw zijn oorspronkelijkheid niet ontleent aan de ruimte waarin het is geplaatst, kan de bouw van de hellingbaan niet worden aangemerkt als een wijziging van dat werk als bedoeld in artikel 25 lid 1 onder c van de Auteurswet.
Om te kunnen spreken van een aantasting van het werk als bedoeld in artikel 25 lid 1 onder d, is essentieel dat de eer of goede naam van de auteur daardoor schade wordt toegebracht.
Op zich is denkbaar dat een wijziging van de onmiddellijke omgeving van een werk kan worden aangemerkt als een aantasting van dat werk. Naar het oordeel van de voorzieningenrechter is daarvan in dit geval echter geen sprake. Het kantoorgebouw Westerhage ligt op een bedrijventerrein, omgeven door bedrijfsgebouwen, geluidsschermen, een rijksweg, een spoorlijn en een hogesnelheids-lijn, en boven deze infrastructuurbundel een fiets- en voetgangersverbinding. Als gevolg van deze omliggende bebouwing is het kantoorgebouw reeds verminderd zichtbaar.
Niet valt in te zien hoe de aanleg van de hellingbaan in deze omgeving nog wezenlijk afbreuk kan doen aan de oorspronkelijkheid van het kantoorgebouw Westerhage. Nog minder aannemelijk is dat deze eventuele inbreuk schade zou toebrengen aan de eer of goede naam van T&T. Dat de hellingbaan afbreuk doet aan de gestelde kwaliteit van het gebouw als zichtlocatie en dat hierdoor een lagere huuropbrengst zal worden gerealiseerd, is een economisch argument dat geen rol speelt in het kader van het auteursrecht."
Ook is de aanleg van de hellingsbaan niet onrechtmatig jegens T&T. De gevorderde voorzieningen worden geweigerd.
Lees het vonnis hier.
Het ANP bericht middels De Volkskrant dat “De mensen achter de twee grootste piraterijsites die ooit in Nederland zijn ontmanteld, vormden volgens justitie een criminele organisatie. Vrijdag verschijnen vier verdachten én hun internetaanbieder voor de rechtbank in Rotterdam. Zij stellen dat ze niks hebben misdaan.
De verdachten worden beschuldigd van beroepsmatige overtreding van de auteurswet (zie hier). Het proces is uniek omdat auteursrechtschending tot op heden beperkt bleef tot geschillen tussen de pleger en de gedupeerde bij een civiele rechter.... 'Het lijkt een proefproces’, aldus advocaat J. Hengeveld die de beheerder van Shareconnector.com bijstaat. ‘Het aanbieden van dit soort links naar illegale bestanden is niet strafbaar’, zegt hij. Zijn cliënt laat weten dat hij naar de rechtszaak heeft uitgekeken.'
Anderhalf jaar geleden sloot opsporingsdienst FIOD-ECD de internetpagina's Releases4u.com en Shareconnector.com. De pagina's boden verwijzingen naar illegale kopieën van films, computerspellen en muziek op het uitwisselnetwerk eDonkey. Op de Nederlandse internetpagina's stonden volgens de FIOD-ECD duizenden links naar illegale bestanden."
Lees hier meer.
Kamerstuk 25434, nr. 27, 2e Kamer . Structuurversterking filmindustrie; Verslag schriftelijk overleg over structuurversterking filmindustrie (Kamerstuk 25434, nr. 26)
"Staatssecretaris Van der Laan: Vertoning: Met betrekking tot piraterij, waar de leden van de PvdA-fractie aandacht voor vragen, ben ik in gesprek met de filmsector en met het ministerie van Justitie, dat primair verantwoordelijk is voor het auteursrecht. Het uploaden van films kan reeds worden aangepakt omdat het strafbaar is; downloaden is slechts toegestaan indien een kopie van een film gemaakt wordt voor eigen gebruik. Overigens zijn er buiten het strafrecht alternatieve mogelijkheden om de problemen van piraterij te beperken, zoals films online aanbieden tegen betaling.
De digitalisering van de distributie en vertoning van films is primair een zaak van de filmsector zelf. Dat neemt niet weg dat ik uiteraard bereid ben te bezien of er binnen de bestaande instrumenten voor innovatie ruimte is om de sector te ondersteunen. Ook heb ik aandacht voor het op orde houden (danwel brengen) van randvoorwaarden, zoals bescherming van rechten en de mogelijkheden om nieuwe businessmodellen te ontwikkelen. Indien aanpassingen nodig zijn om randvoorwaarden beter aan te laten sluiten bij de digitale omgeving van de filmsector zal ik bezien welke rol ik kan nemen."
Kamervragen, vraagnr. 2050615360, 2e Kamer. Vragen van het lid Van Dam (PvdA) aan de minister van Justitie over een verzoek tot een wijziging van de statuten van SONT. (Ingezonden 19 juni 2006).
“Kan er sprake zijn van zelfregulering als belanghebbenden zichzelf niet willen reguleren?”
1- Hebt u kennisgenomen van het verzoek van de voorzitter van de Stichting Onderhandelingen Thuiskopievergoedingen (SONT) voor een statutenwijziging om ook vertegenwoordigers van producenten van apparatuur deel te kunnen laten nemen aan het overleg in de SONT?
2- Bent u voornemens deze voorgestelde statutenwijziging goed te keuren?
3- Is het u eveneens bekend dat de Stichting Overlegorgaan Blanco Informatiedragers (STOBI) de gang naar de rechter heeft gemaakt uit onvrede over het functioneren van de SONT en zowel de SONT als de Stichting Thuiskopie (STK) heeft gedagvaard? Zo ja, hoe beoordeelt u deze gang van zaken?
4- Is het u bekend dat er volgens de STOBI zelden binnen de SONT besluiten zijn genomen op basis van overeenstemming? Kun u aangeven of dat een correcte weergave van de gang van zaken is? Is het derhalve correct dat in veel gevallen de voorzitter besluiten heeft genomen, zoals de statuten voorschrijven voor situaties waarin partijen het niet eens zijn? Zo ja, is er sprake van zelfregulering als in de praktijk veel reguleringsbesluiten worden genomen door een door u benoemde voorzitter in plaats van door de belanghebbenden zelf benoemde voorzitter?
5- Wat vindt u ervan dat de vertegenwoordigers van de producenten van apparatuur (ICT-Office en LIAR) vooralsnog weigeren deel te nemen aan het overleg in de SONT?
6- Kan er sprake zijn van zelfregulering als belanghebbenden zichzelf niet willen reguleren?
7- Bent u voornemens om bij deze voorgestelde statutenwijziging de huidige discussie, rond het functioneren van de SONT en de weigering van producenten van apparatuur om deel nemen aan het overleg in SONT, te betrekken in uw afweging?
8- Bent u, alles overziend en daarbij het grote belang voor de economie, consumenten, producenten en rechthebbenden afwegend, tevreden over het functioneren van zelfregulering op dit gebied?
9- Zou het niet beter zijn als u zelf de regels vaststelt, zodat sprake kan zijn van parlementaire controle, in plaats van dat we elkaar wijsmaken dat er sprake is van zelfregulering terwijl in de praktijk besluiten worden genomen en ook in de toekomst genomen zullen worden door een door u benoemde voorzitter? Zou het niet beter zijn als uzelf de verschillende belangen tegen elkaar zou afwegen en daarover verantwoording zou afleggen aan het parlement in plaats van de bestaande schijnvertoning te continueren?
O.a. At5 bericht dat Henk Schiffmacher het Nederlandse kledingbedrijf 10Feet voor de rechter sleept, omdat het zonder toestemming een afbeeldingen van zijn tatoeages zou hebben gebruikt.
Schiffmachet Tatoeëerde in 1996 een vrouw. Kaartenverspreider Boomerang gebruikte, met toestemming, een afbeelding op gratis kaarten en in een jubileumboek. Vorig jaar zag Schiffmacher in Amsterdam echter een vrouw met de afbeelding een T-shirt (van 10feet waarschijnlijk) en aanstaande dinsdag eist Schiffmacher bij de rechtbank Amsterdam in kort geding een verbod en een voorschot van 20.000 euro op schadevergoeding en winstafdracht. 10Feet had volgens het bericht nog geen commentaar. Het kort geding dient dinsdag in Amsterdam.
Lees het bericht hier.
Altijd mooi, een persbericht van (een van) de overwinnaar(s):
“Despite the fact that the human ability to finely distinguish between smells is limited, and despite the fact that as a result of the specific nature of scents not all provisions of the Copyright Act are applicable to scents, the Supreme Court ruled that the scent of a perfume is eligible for copyright protection.
Tobias Cohen Jehoram, a partner at De Brauw and attorney for Lancôme in the Supreme Court litigation, said: "This is not only a case of legal principle; in practice the outcome is of the utmost importance for the cosmetics industry". The Supreme Court also opened the door to new challenges of copyright protection. New challenges could be, for instance, whether works that one can taste are also susceptible to copyright protection.”
Lees de volledige Legal Alert hier. Eerder bericht + arrest (aangeleverd door de andere winnende advocaat) hier.
Voorzieningenrechter Rechtbank Haarlem, 15 juni 2006, LJN: AX8776. Inter It B.V. tegen Webcash B.V.,
Auteursrecht op computerprogramma. Of beter, geen auteursrecht op computerprogramma.
Afdoende samenvatting van Rechtspraak.nl: Eiseres verleent licenties aan providers van sekssites voor gebruik van een door haar ontwikkeld computerprogramma waarmee bezoekers van sekssites direct kunnen zien welke van hun als favoriete(n) opgegeven webcammeisjes op dat moment online zijn, zodat het niet meer nodig is om telkens langs de websites te surfen om te zien of zij met hun favoriete webcammeisje(s) kunnen chatten of haar kunnen bekijken.
Gedaagde heeft een soortgelijk programma op de door haar geëxploiteerde sekssite beschikbaar, waarvan eisers stelt dat dit een imitatie is van het door haar ontwikkelde programma. Het oorspronkelijk karakter van haar programma zou volgens eiseres zijn gelegen in het feit dat bij dit programma, anders dan de tweezijdige notificatie waar programma’s als ICQ of MSN Messenger gebruik van maken, sprake is van eenzijdige notificatie.
Het programma van gedaagde beschikt eveneens over deze functionaliteit. Eenzijdige notificatie is echter een toepassing die veelvuldig wordt gebruikt bij websites, zoals bijvoorbeeld websites waarop actuele beursstanden of actuele uitslagen van sportwedstrijden worden doorgegeven. Nu op zich datgene wat uit een ander werk is overgenomen geen oorspronkelijk karakter bezit, kan niet gezegd worden dat de eenzijdige notificatie een element is dat tot auteursrechtelijke bescherming van dat programma moet leiden.
Gelet hierop is de voorzieningenrechter van oordeel dat de functionaliteit van de eenzijdige notificatie een reeds bestaand element betreft dat door gedaagde is verwerkt in haar programma. Daar komt bij dat in Duitsland reeds in 2003 een soortgelijk programma genaamd “Stripplayer”, met nagenoeg dezelfde functionaliteit beschikbaar was. Door eiseres zijn voorts geen andere redenen aangevoerd op grond waarvan wel gezegd zou kunnen worden dat haar programma een eigen, oorspronkelijk karakter heeft en het persoonlijk stempel van de maker draagt. Het is niet aannemelijk geworden dat sprake is van volledige, en daarmee onrechtmatige, nabootsing van het computerprogramma van eisers.
Lees het vonnis hier.
